aby wyposażyć czystych do dzieła posługi, do budowania ciała pomazańcowego,

Jam jest winna macica, a wyście latorośle; kto mieszka we mnie, a ja w nim, ten przynosi wiele owocu; bo beze mnie nic uczynić nie możecie.

Izali jako mleko nie zlałeś mię, a jako ser nie utworzyłeś mię?

Skórą i ciałem przyoblokłeś mię, a kościami i żyłami pospinałeś mię.

 Nie ukrył się szkielet mój przed Tobą, kiedy powstawałem w ukryciu, kiedy byłem misternie tkany w niższych regionach.

 Mój zarodek widziały oczy Twoje. W księdze twojej wszystko zostało spisane, dni przygotowane dla mnie, gdy jeszcze nie było ani jednego. 

Albowiem jako ciało jedno jest, a członków ma wiele, ale wszystkie członki ciała jednego, choć ich wiele jest, są jednym ciałem: tak i Chrystus.

Albowiem ciało nie jest jednym członkiem, ale wieloma.

A jeźliby rzekło ucho: Ponieważem nie jest okiem, nie jestem z ciała; izali dlatego nie jest z ciała?

Ale teraz Bóg ułożył członki, każdy z nich z osobna w ciele, jako chciał.

Ale teraz, acz jest wiele członków, lecz jedno jest ciało.

I owszem daleko więcej członki, które się zdadzą być najmdlejsze w ciele, potrzebne są.

Bo poczciwe członki nasze tego nie potrzebują; lecz Bóg tak umiarkował ciało, dawszy członkowi, któremu czci nie dostaje, obfitszą poczciwość.

A przetoż jeźliże jeden członek cierpi, cierpią z nim wszystkie członki; a jeźli bywa uczczony jeden członek, radują się z nim wszystkie członki.

A niektórych Bóg postanowił we zborze, najprzód Apostołów, potem proroków, po trzecie nauczycieli, potem cudotwórców, potem dary uzdrawiania, pomocników, rządców, rozmaitość języków.

A nie trzymając się głowy Chrystusa, z którego wszystko ciało przez stawy i związania posiłek biorąc i wespół spojone będąc, rośnie wzrostem Bożym.

Której stałem się sługą według daru łaski Bożej, która mi jest dana według skutku mocy jego.

Przetoż i my dziękujemy Bogu bez przestanku, iż przyjąwszy słowo Boże, któreście słyszeli od nas, przyjęliście nie jako słowo ludzkie, ale (jako w prawdzie jest) jako słowo Boże, które też skuteczne jest w was, którzy wierzycie.

Ale szczerymi będąc w miłości, rośnijmy w onego we wszystkiem, który jest głową, to jest w Chrystusa,

 W Nim bowiem wybrał sobie nas przed założeniem świata, żebyśmy byli świętymi i nienagannymi przed Nim.

Aby Chrystus przez wiarę mieszkał w sercach waszych;

 Jeżeli chodzi o pokarmy poświęcone bożkom, to oczywiście wszyscy posiadamy "wiedzę". Lecz "wiedza" wbija w pychę, miłość zaś buduje. 

 Miłość jest cierpliwa, łaskawa, nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą;  

 nie cieszy jej zło, ale cieszy ją prawda. 

Miłość nigdy nie ustaje; bo choć są proroctwa, te zniszczeją; choć języki, te ustaną; choć umiejętność, wniwecz się obróci.

Naśladujcie miłości, starajcie się usilnie o dary duchowne; lecz najwięcej, abyście prorokowali.

Bo w Chrystusie Jeszu ani obrzezka nic nie waży, ani nieobrzezka, ale wiara przez miłość skuteczna;

 Wy bracia jesteście powołani do wolności, ale nie do wolności dla pragnień ciała, przeciwnie w miłości służcie sobie nawzajem.

 Ponieważ całe prawo mieści się w jednym zdaniu: Miłuj bliskich, jak siebie samego.

 Owocem zaś ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność,  łagodność, opanowanie.

I o to się modlę, aby miłość wasza im dalej tem więcej pomnażała się w znajomości i we wszelkim zmyśle,

Aby pocieszone były serca ich, będąc spojone miłością, a to ku wszelkiemu bogactwu zupełnego i pewnego wyrozumienia, ku poznaniu tajemnicy Boga i Ojca, i Chrystusa,

Bez przestanku przypominając skuteczną onę wiarę waszę i onę pracowitą miłość, i onę cierpliwą nadzieję w Panu naszym, Jeszu Chrystusie, przed Bogiem i Ojcem naszym.

A was Pan niech pomnoży i obfitującymi uczyni w miłości jednego ku drugiemu, i ku wszystkim, jako i nas ku wam,

 O miłości braterskiej nie ma potrzeby wam pisać ponieważ jesteście pouczeni przez Boga, by wzajemnie się miłować.

Albowiem też to czynicie przeciwko wszystkim braciom, którzy są we wszystkiej Macedonii; ale was napominamy, bracia! iżbyście tem więcej obfitowali,

 Powinniśmy zawsze dziękować Bogu za was, bracia, co z resztą jest słuszne, ponieważ wasza wiara bardzo wzrasta i obfituje miłość wzajemna u każdego z was.

 Dopełnieniem tego nakazu jest miłość z czystego serca i z sumienia dobrego, i z wiary nieobłudnej.

Oczyszczając dusze wasze w posłuszeństwie prawdzie, do nieobłudnej miłości braterskiej z czystego serca jedni drugich miłujcie żarliwie.

 I my poznaliśmy i uwierzyliśmy miłości, jaką Bóg ma w nas. Bóg jest miłością i pozostający w miłości, trwa w Bogu, a Bóg pozostaje w nim.