co pokazał na przykładzie Pomazańca, gdy wzbudził Go z martwych i posadził po swojej prawej stronie w niebiosach,

Wszystko poddał pod nogi Jego i ustanowił Go głową nad całym zgromadzeniem powołanych,

Po tych słowach, zobaczyli, jak został uniesiony w górę, a obłok zabrał Go sprzed ich wzroku.

Powiedzieli: Galilejczycy, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jeszu, który został wzięty od was do nieba, wróci w taki sam sposób, jak widzieliście Go wstępującego do nieba.

 A niezaprzeczalnie wielka jest tajemnica pobożności: {Bóg} {który} objawił się w ciele, został usprawiedliwiony w Tchnieniu [duchu}, ukazany Posłom [aniołom], ogłoszony wśród narodów, zyskał wiarę w świecie, został wzięty w górę w chwale.

Przetoż mając najwyższego kapłana wielkiego, który przeniknął niebiosa, Jeszu, Syna Bożego, trzymajmyż się tego wyznania.

Takiegoć zaiste przystało nam mieć najwyższego kapłana, świętego, niewinnego, niepokalanego, odłączonego od grzeszników i który by się stał wyższy nad niebiosa:

Ale suma tego, co się mówi, ta jest: Iż takiego mamy najwyższego kapłana, który usiadł na prawicy stolicy wielmożności na niebiesiech;

A tak potrzeba było, aby kształty onych rzeczy, które są na niebie, temi rzeczami były oczyszczone, a same rzeczy niebieskie lepszemi ofiarami, niżeli te.

Albowiem Chrystus nie wszedł do świątnicy ręką uczynionej, która by była wizerunkiem prawdziwej, ale do samego nieba, aby się teraz okazywał przed oblicznością Bożą za nami,

I poznać miłość Chrystusową przewyższającą wszelką znajomość, abyście napełnieni byli wszelaką zupełnością Bożą.

A z pełności jego myśmy wszyscy wzięli i łaskę za łaskę.

Po wyniesieniu na prawicę Boga i otrzymaniu od Ojca obietnicy Tchnienia świętego, wylał to, co teraz widzicie i słyszycie.

 Bo spodobało się, by w Nim cała pełnia zamieszkała.

 Ponieważ w nim mieszka uformowana cała pełnia boskości,

Amen, zapewniam was, że z pewnością nie przeminie to pokolenie, aż się to wszystko stanie.

I rzekł do nich: Teć są słowa, którem mówił do was, będąc jeszcze z wami, iż się musi wypełnić wszystko, co napisano w zakonie Mojżeszowym i w prorokach, i w psalmach o mnie.

Tedy rzekli jedni do drugich: Nie krajmy jej, ale o nię rzućmy losy, czyja ma być; aby się Pismo wypełniło, które mówi: Podzielili między się szaty moje, a o odzienie moje los miotali. To tedy uczynili żołnierze.

Potem widząc Jeszu, iż się już wszystko wykonało, aby się wypełniło Pismo, rzekł: Pragnę.

Albowiem się to stało, aby się wypełniło Pismo: Kość jego nie będzie złamana.

Bóg sprawił, że się spełniło to, co prorocy wcześniej przepowiedzieli o cierpieniu Chrystusa.

I my wam opowiadamy tę obietnicę, która się ojcom stała, iż ją Bóg wypełnił nam, dziatkom ich, wzbudziwszy Jeszu.

Jako też w Psalmie wtórym napisane jest: Syn mój jesteś ty, jam ciebie dziś spłodził.

Jako też u Ozeasza mówi: Nazwię lud, który nie był moim, ludem moim, a onę, która nie była umiłowaną, nazwię umiłowaną.

A Izajasz woła nad Izraelem, mówiąc: Choćby liczba synów Izraelskich była jako piasek morski, ostatki zachowane będą.

I jako przedtem powiedział Izajasz: By nam był Pan zastępów nie zostawił nasienia, bylibyśmy się stali jako Sodoma i Gomorze bylibyśmy podobni.

A poganie żeby za miłosierdzie chwalili Boga, jako napisano: Dlatego będę cię wysławiał między pogany i imieniowi twemu śpiewać będę.

I zasię: Chwalcie Pana wszyscy poganie, a wysławiajcie go wszyscy ludzie.

A Bóg nadziei niech was napełni wszelką radością i pokojem w wierze, abyście obfitowali w nadziei przez moc Ducha Świętego.

A temu, który was może utwierdzić według Ewangielii mojej i opowiadania Jeszu Chrystusa, według objawienia tajemnicy od czasów wiecznych zamilczanej,

Lecz teraz objawionej i przez Pisma prorockie według postanowienia wiecznego Boga ku posłuszeóstwu wiary między wszystkimi narody oznajmionej;