I gdyśmy byli umarłymi w grzechach, ożywił nas pospołu z Chrystusem, (gdyż łaską zbawieni jesteście)

 Usprawiedliwieni bezpłatnie Jego łaską przez odkupienie w Pomazańcu Jeszu.

Którzy pomstę odniosą, wieczne zatracenie od obliczności Paóskiej i od chwały mocy jego.

Kto uwierzy i zostanie zanurzony, będzie zbawiony, a kto nie uwierzy, będzie osądzony.

I rzekł do niewiasty: Wiara twoja ciebie zbawiła. Idźże w pokoju.

A jako Mojżesz węża na puszczy wywyższył, tak musi być wywyższony Syn człowieczy.

 Tak Bóg umiłował świat, że jedynego swojego Syna dał, aby każdy wierzący w Niego, nie zginął, ale miał życie eonowe.

 Wierzący w Niego, nie podlega oskarżeniu; a kto nie wierzy, już został oskarżony, bo nie wierzy w imię Jedynego Syna Bożego.

 Amen, amen, powiadam wam, że kto słucha mojej nauki i wierzy Temu, który posłał Mnie, ma życie w przyszłym eonie i na sąd nie idzie, ale przechodzi ze śmierci do życia. 

Sprawujcież nie pokarm, który ginie, ale pokarm, który trwa ku żywotowi wiecznemu, który wam da Syn człowieczy; albowiem tego zapieczętował Bóg Ojciec.

 Jeszu odpowiadając, rzekł do nich: "Tego chce Bóg, abyście uwierzyli w Tego, którego On posłał".

I od wszystkiego od czegoście nie mogli być przez zakon Mojżeszowy usprawiedliwieni, przez tego każdy wierzący usprawiedliwiony bywa.

A gdy był wielki spór o tem, powstawszy Piotr, rzekł do nich: Mężowie bracia! wy wiecie, że od dawnych dni Bóg mię obrał między wami, aby przez usta moje poganie słuchali słowa Ewangielii i uwierzyli.

I nie uczynił żadnej różnicy między nami a nimi, wiarą oczyściwszy serca ich.

A oni rzekli: Wierz w Pana Jeszu Chrystusa, a będziesz zbawiony, ty i dom twój.

Sprawiedliwość, mówię, Boża przez wiarę Jeszu Chrystusa ku wszystkim i na wszystkie wierzące; boć różności nie masz.

 Usprawiedliwieni bezpłatnie Jego łaską przez odkupienie w Pomazańcu Jeszu.

Ku okazaniu sprawiedliwości swojej w teraźniejszym czasie, na to, aby on był sprawiedliwym i usprawiedliwiającym tego, który jest z wiary Jeszu.

Nie robiącemu zaś, lecz wierzącemu w tego, który usprawiedliwia niepobożnego, przyczytana bywa wiara jego za sprawiedliwość.

Przetoż z wiary jest dziedzictwo, aby było z łaski, i żeby była warowna obietnica wszystkiemu nasieniu, nie tylko temu, które jest z zakonu, ale i temu, które jest z wiary Abrahamowej, który jest ojcem nas wszystkich;

 Ponieważ jeśli oświadczysz przez usta swoje, że Panem jest Jeszu i uwierzysz w sercu swoim, że Go Bóg z martwych wzbudził, zbawiony będziesz.

 Sercem bowiem wierzy się dla usprawiedliwienia, ustami zaś wyznaje się dla zbawienia.

 Dlatego do narodów błogosławieństwo Abrahama dociera w Pomazańcu Jeszu, aby obietnicę Tchnienia dostali dzięki okazanej wierze.

 Ale razem zamknęło Pismo wszystkich pod grzech, aby obietnica z wiary w Jeszu Pomazańca była dana wierzącym.

 Kto wierzy w Syna Bożego, ma świadectwo w sobie. Kto nie wierzy Bogu, zrobił z Niego kłamcę, gdyż nie uwierzył świadectwu, które Bóg złożył o swoim Synu.

 Kto ma Syna Bożego, ma życie. Kto nie ma Syna Bożego, życia także nie ma.

Albowiem czynem jego jesteśmy stworzeni w Chrystusie Jeszu ku uczynkom dobrym, które przedtem Bóg zgotował, abyśmy w nich chodzili.

i jaki jest ogrom mocy jego w nas, wierzących, która to moc działa skutecznie,

Jeszu mu odpowiedział: Błogosławiony jesteś Szymonie, synu Jona [gołębia], bo nie ciało i krew wyjawiły ci to, lecz mój Ojciec, który jest w niebiosach.

 Wszystkim tym, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego -

 którzy nie z krwi, nie z żądzy ciała, nie z woli mężczyzny, ale z Boga się narodzili.

Wszystko, co mi daje Ojciec, do mnie przyjdzie, a tego, co do mnie przyjdzie, nie wyrzucę precz.

 Nikt nie może przyjść do Mnie, jeżeli go nie pociągnie Ojciec, który Mnie posłał, a Ja przywrócę go do życia w dniu ostatnim.

I mówił: Dlategomci wam powiedział: Iż żaden nie może przyjść do mnie, jeźliby mu nie było dane od Ojca mojego.

A gdy tam przyszli i zgromadzili zbór, oznajmili, co Bóg przez nie uczynił, a iż poganom drzwi wiary otworzył.

A niektóra niewiasta, imieniem Lidyja, która szarłat sprzedawała w mieście Tyjatyrskiem, Boga się bojąca, słuchała; której Pan otworzył serce, aby pilnie słuchała tego, co Paweł mówił.

 Jak mają wzywać tego, w którego nie uwierzyli? Jak zaś uwierzą w tego, o którym nie słyszeli? Jak zaś mają usłyszeć bez głoszącego? 

 Dlatego wiara pochodzi ze słuchania, ale słuchania wypowiedzi Pomazańca.

 Otrzymaliście w darze nie tylko wiarę w Pomazańca, ale też cierpienie z Jego powodu. 

Pogrzebieni z nim w zanurzeniu, w którym też wspólnie z nim wzbudzeni zostaliście przez wiarę. Moc Boga wzbudziła Go z martwych 

Nie błądźcież, bracia moi mili!

 Gdy zechciał, zrodził nas Słowem prawdy, abyśmy byli jakby pierwszym plonem Jego stworzeń.