Ponieważ każdy poniesie własny ciężar.

 Wy bracia jesteście powołani do wolności, ale nie do wolności dla pragnień ciała, przeciwnie w miłości służcie sobie nawzajem.

 Ponieważ całe prawo mieści się w jednym zdaniu: Miłuj bliskich, jak siebie samego.

Jeźlibyś ujrzał, że osieł tego, który cię ma w nienawiści, leży pod brzemieniem swojem, azali zaniechasz, abyś mu pomóc nie miał? owszem poratujesz go pospołu z nim.

I rzekł Mojżesz do Pana: Czemużeś tak źle uczynił słudze twemu? czemużem nie znalazł łaski w oczach twoich, żeś włożył ciężar tego wszystkiego ludu na mię?

Izalim ja począł ten wszystek lud? izalim go ja zrodził, iż mi mówisz: Nieś je na łonie twojem, jako piastun nosi niemowlątko, do ziemi, o którąś przysiągł ojcom ich?

Jakoż sam znosić mam ciężką pracę około was, i brzemię wasze, i swary wasze?

Ale to jest post, którym obrał: Rozwiąż związki niepobożności, rozwiąz brzemiona ciężkie, i wolno puść skruszonych, a tak wszelakie jarzmo rozerwij;

W ten sposób spełniło się to, co zostało powiedziane przez proroka Izajasza: On wziął nasze słabości i poniósł ciężar naszych dolegliwości.

Nałóżcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie łagodności i pokory, a wówczas odczujecie ulgę w duszach swoich.

Ponieważ moje jarzmo jest delikatne, a moje obciążenie lekkie.

A on rzekł: I wam zakonnikom biada! albowiem obciążacie ludzi brzemiony nieznośnemi, a sami się i jednym palcem swoim tych brzemion nie dotykacie.

 My, którzy jesteśmy mocni, powinniśmy znosić słabości tych, którzy są słabi, a nie szukać tylko tego, co dla nas przyjemne.

 Prosimy was, bracia! Napominajcie, wychylających się, pocieszajcie lękliwych, podtrzymujcie słabych, bądźcie cierpliwi wobec wszystkich.

On nasze grzechy sam w swoim ciele poniósł na drzewo, żebyśmy będąc martwi dla uchybień, żyli dla sprawiedliwości. Sińcami Jego zostaliście uzdrowieni.

Ponieważem ja tedy umył nogi wasze, Pan i nauczyciel, i wyście powinni jedni drugim nogi umywać.

Albowiem dałem wam przykład, abyście jakom ja wam uczynił, i wy czynili.

Przykazanie nowe daję wam, abyście się społecznie miłowali; jakom i ja was umiłował, abyście się i wy społecznie miłowali.

Toć jest przykazanie moje, abyście się społecznie miłowali, jakom i ja was umiłował.

Tym, którzy są bez zakonu, jakobym bez zakonu, (nie będąc bez zakonu Bogu, ale będąc pod zakonem Chrystusowi), abym pozyskał tych, którzy są bez zakonu.

A jeźliże pełnicie zakon królewski według Pisma: Będziesz miłował bliźniego twego jako samego siebie, dobrze czynicie.

 A jednak ten nakaz, który jest w Pomazańcu, jest jakby nowym nakazem, ponieważ w Nim stał się prawdziwy i w was taki być powinien, gdyż ciemność przemija, a świeci już prawdziwe Światło.

 Kto miłuje swojego brata, ten mieszka w Świetle i nie ma w nim nic, o co można by się potknąć.

 A to polecenie mamy od Niego, żeby ten, co miłuje Boga, wiedział, że musi miłować swojego brata.