Przyjmiecie moc, przychodzącego do was Świętego Tchnienia i będziecie moimi świadkami w Jeruszalem, w całej Judei, w Samarii i aż po krańce ziemi.

Po wstaniu Piotr z jedenastoma podniósł swój głos i przemówił do nich wyraźnie: "Mężczyźni Judejczycy oraz wszyscy mieszkający w Jeruszalem! Niech to będzie wam znane: wsłuchajcie się w moje słowa."

ale to jest spełnienie się proroctwa przepowiedzianego przez Joela:

Nawet na moich niewolników i niewolnice w tych dniach wyleję moje Tchnienie, i będą prorokować.

Słońce przemieni się w ciemność, a księżyc w krew, zanim nadejdzie wielki i pełen blasku dzień Pański.

Mężowie Iszraelici, posłuchajcie tego, co głoszę: Jeszu z Nazaretu, mężczyzna potwierdzony przez Boga wśród was przez mocne dzieła, nadzwyczajne zjawiska i znaki, które Bóg dokonał za jego pośrednictwem u was, o czym sami dobrze wiecie. 

Którego Bóg wzbudził, uwolniwszy Go od męki śmierci, gdyż nie było możliwe, żeby śmierć Go zatrzymała.

Dlatego ucieszyło się moje serce i rozradował się mój język, także i moje ciało zamieszka w nadziei, 

"Pokazałeś mi ścieżki życia. Uczynisz mnie szczęśliwym, gdy stanę przed Tobą".

Był prorokiem i wiedział, że Bóg uroczyście przysiągł mu, iż potomek z jego rodu zasiądzie na jego tronie.

Tego Jeszu wzbudził Bóg, czego my wszyscy jesteśmy świadkami.

Ponieważ to nie Dauid wstąpił do nieba, lecz on sam mówi: "Powiedział Pan mojemu Panu: Zajmij miejsce po mojej prawej stronie,

Niech więc cały dom Iszraela dowie się, że z całą pewnością Bóg uczynił Go Panem i Mesjaszem – tego Jeszu, którego wy przybiliście.

Piotr im odpowiedział: Skorygujcie się i niech każdy z was zanurzy się w imię Jeszu Pomazańca dla odpuszczenia waszych uchybień, a otrzymacie dar Tchnienia świętego.

Wieloma innymi słowami, ze szczerym zaangażowaniem, świadczył im i zachęcał, mówiąc: "Pozwólcie się uratować od tego wykolejonego pokolenia."

Widząc to, Piotr odezwał się do ludu: Mężczyźni Iszraelici, czemu się dziwicie temu, albo na nas czemu patrzycie, jakbyśmy własną mocą albo pobożnością sprawili, że on chodzi?

Wy zaś wyparliście się świętego i sprawiedliwego, i poprosiliście, aby wam wypuszczono mordercę,

Dzięki wierze w Jego imię, tego człowieka, którego widzicie i znacie, imię to wzmocniło, przywracając mu pełną sprawności, czego wy wszyscy świadkami jesteście.

Bóg sprawił, że się spełniło to, co prorocy wcześniej przepowiedzieli o cierpieniu Chrystusa.

Aby nadeszły czasy orzeźwiającego oddechu od Pana i aby posłał wam Pomazańca Jeszu, którego dla was przeznaczył,

Mojżesz powiedział przecież: "Proroka podobnego do mnie wzbudzi wam Pan, wasz Bóg, spośród waszych braci; jego słuchać będziecie we wszystkim, cokolwiek do was powie."

I wszyscy prorocy, począwszy od Samuela i ci, którzy po nim następowali, również przepowiedzieli te czasy.

Wam przede wszystkim, Bóg wzbudził swojego Chłopca usługującego i posłał Go, aby was błogosławił, kiedy każdy z was odwraca się od swoich niegodziwości.

Jednak wielu spośród tych, którzy słyszeli tę naukę, uwierzyło, i wzrosła liczba wierzących mężczyzn do około pięciu tysięcy.

Lecz przez ręce apostolskie działo się wiele znamion i cudów między ludem, (a byli wszyscy jednomyślnie w przysionku Salomonowym.

I owszem przybywało mnóstwo wierzących Panu, mężów i niewiast).

Schodziło się też i mnóstwo z okolicznych miast do Jeruzalemu, przynosząc chorych i nagabanych od duchów nieczystych; a ci wszyscy byli uzdrowieni.

Tedy na nie wkładali ręce, a oni przyjmowali Ducha Świętego.

Ten tedy, który wam dodaje ducha i czyni cuda między wami, z uczynkówże zakonu to czyni, czyli z słuchania wiary?

 Odpowiedział mu Pan: "Idź, ponieważ wybrałem go na naczynie, w którym zaniesie imię moje do narodów, królów i synów Iszraela."

A gdy oni służbę Paóską jawnie odprawiali i pościli, rzekł im Duch Święty: Odłączcie mi Barnabasza i Saula do tej sprawy, do którejm ich powołał.

Oni tedy wysłani będąc od Ducha Świętego, przyszli do Seleucyi, a stamtąd płynęli do Cypru.

A przeszedłszy onę wyspę aż do Pafu, znaleźli tam jakiegoś czarnoksiężnika, fałszywego proroka, Żyda, któremu imię było Barjeszu.

Lecz się im sprzeciwił Elimas, on czarnoksiężnik, (albowiem się tak wykłada imię jego), starając się, jakoby starostę od wiary odwrócił:

Rzekł: O pełny wszelkiej zdrady i wszelkiej przewrotności, synu dyjabelski, nieprzyjacielu wszelkiej sprawiedliwości! nie przestanieszże podwracać prostych dróg Paóskich?

I byli tam przez długi czas, bezpiecznie mówiąc w Panu, który dawał świadectwo słowu łaski swojej i czynił to, że się działy znamiona i cuda przez ręce ich.

A gdy się wzburzyli i poganie, i Żydzi z książęty swoimi, aby je zelżyli i ukamionowali:

A tam kazali Ewangieliję.

 Słuchał on przemówienia Pawła, który przyglądając mu się uważnie, dostrzegł wiarę potrzebną do zbawienia.

A lud widząc, co Paweł uczynił, podnieśli głos swój, mówiąc po likaoósku: Bogowie stawszy się podobni ludziom, zstąpili do nas.

I milczało wszystko ono mnóstwo, a słuchali Barnabasza i Pawła, którzy opowiadali, jako wielkie znamiona i cuda czynił Bóg przez nie między pogany.

A nie lada cuda czynił Bóg przez ręce Pawłowe;

Tak iż na chore przynoszono chustki albo przepaski od ciała jego, i odchodziły od nich choroby, i duchowie źli wychodzili z nich.

A widzicie i słyszycie, że nie tylko w Efezie, ale mało nie po wszystkiej Azyi ten Paweł namówił i odwrócił wielki lud, mówiąc: Że to nie są bogowie, którzy są rękami uczynieni.

Które pozdrowiwszy, rozpowiedział im wszystko porządnie, co Bóg uczynił między pogany przez usługę jego.

I rzekł do mnie: Idźże, boć ja cię do pogan daleko poślę.

Wyrywając cię od tego ludu i od pogan, do których cię teraz posyłam,

Ku otworzeniu oczu ich, aby się nawrócili z ciemności do światłości, a z mocy szataóskiej do Boga, aby tak wzięli odpuszczenie grzechów i dział między poświęconymi przez wiarę, która jest w mię.

 ponieważ wszechstronnie zostałeś wyposażony w Nim we wszelką mądrości i wszelką wiedzę.

Tak iż wam na żadnym darze nie schodzi, którzy oczekujecie objawienia Pana naszego Jeszu Chrystusa.

Choćbym innym nie był Apostołem, alem wam jest; albowiem pieczęcią apostolstwa mego wy jesteście w Panu.

Lecz z łaski Boga jestem tym, czym jestem, a dana mi łaska Jego nie okazała się daremna; przeciwnie, pracowałem więcej od nich wszystkich, nie ja, co prawda, lecz łaska Boża ze mną. 

 Jeśli ktoś przychodzi i innego Jeszu głosi, którego nie głosiliśmy; albo gdy inne tchnienie bierzecie, którego wcześniej nie wzięliście, albo inną dobrą nowinę, której nie przyjęliście, to zaskakująco chętnie to akceptujecie. 

 Myślę, że niczego mi nie brakuje w porównaniu z wielkimi apostołami. 

W czem też pracuję, bojując według skutecznej mocy jego, która we mnie dzieło swoje potężnie sprawuje.