Tedy uczniowie, każdy z nich według przemożenia swego, postanowili posłać na wspomożenie braci, którzy mieszkali w Judzkiej ziemi.

Co też uczynili, posławszy do starszych przez rękę Barnabaszową i Saulową.

A po wielu latach przyszedłem, abym przyniósł jałmużny narodowi memu i ofiary.

A teraz idę do Jeruzalemu, usługując świętym.

Owa podobało się im i są ich dłużnikami; bo ponieważ dóbr ich duchownych poganie się uczestnikami stali, powinni im też są cielesnemi usługiwać.

A około składania na świętych, jakom postanowił we zborach Galickich, tak też i wy czyócie.

Każdego pierwszego dnia w tygodniu każdy z was niech odkłada u siebie, zbierając według tego, jako mu się powodzi, aby nie dopiero, gdy przyjdę, składania czynione były.

 Informujemy was bracia, o łasce Boga, którą otrzymały zgromadzenia powołanych w Macedonii, 

 Poświadczam, że według możliwości, a nawet ponad swoje możliwości, z własnej inicjatywy, 

 A nie tylko tak jak przypuszczaliśmy, ale najpierw oddali się sami Panu, a później nam z woli Boga. 

 Tak jak we wszystkim obfitujecie — w wierze i Słowie, i poznaniu, i we wszelkim zapale oraz w miłości, która się w was z naszej wzięła — obfitujcie też w tej dobroci. 

 Znacie łaskę Pana naszego, Jeszu Pomazańca, że z uwagi na was stał się biednym, będąc bogatym, abyście wy Jego biedą wzbogacili się. 

 Nie zapominajcie też o czynieniu dobra a także o wspólnocie, ponieważ takie ofiary sprawiają radość Bogu. 

A gdyby brat albo siostra byli nieodziani i schodziłoby im na powszedniej żywności,

I rzekłby im kto z was: Idźcie w pokoju, ugrzejcie się i najedzcie się, a nie dalibyście im potrzeb ciału należących, cóż to pomoże?

 Jeśli ktoś posiada dobra tego świata, a widzi swojego brata w potrzebie i zamyka przed nim swoje wnętrze, jak może w nim mieszkać miłość Boga?