Poprosiliśmy więc Tytusa, by to miłosierdzie u was rozpoczęte doprowadził do końca. 

 Chwała Bogu, który dał taką gorliwość o was do serca Tytusa, 

 Ale Bóg, który pociesza pokornych, pocieszył nas, przybyciem Tytusa. 

 Zachęciłem Tytusa i posłałem z nim innego brata do was. Czy w czymś oszukał was Tytus? Czy nie postępował w tym samym tchnieniu? Czy nie kroczył tymi samymi śladami? 

I skinęli na towarzysze, którzy byli w drugiej łodzi, aby przybywszy ratowali ich; i przybyli i napełnili obie łodzi, aż się zanurzały.

Także i Jakóba i Jana, syny Zebedeuszowe, którzy byli towarzysze Szymonowi. I rzekł Jeszu do Szymona: Nie bój się; od tego czasu ludzi łowić będziesz.

Przetoż maszli mię za towarzysza, przyjmij go jako mię.

Alem rozumiał rzeczą potrzebną, Epafrodyta, brata i pomocnika i spółbojownika mego, a waszego Apostoła i sługę w potrzebie mojej, posłać do was,

Proszę też i cię, towarzyszu wierny! bądź tym na pomoc, które w Ewangielii wespół ze mną pracowały, i z Klemensem i z innymi pomocnikami moimi, których imiona są w księgach żywota.

Jakoście się też nauczyli od Epafry, miłego spółsługi naszego, który jest wiernym sługą Chrystusowym dla was;

Ale chociażeśmy i przedtem cierpieli, i zelżeni byli (jako wiecie) w mieście Filipach, wszakże bezpiecznieśmy sobie poczęli w Bogu naszym, w opowiadaniu u was Ewangielii Bożej z wielkim bojem,

Marek, Arystarchus, Demas, Łukasz, pomocnicy moi.

My więc powinniśmy takich przyjmować, żebyśmy mogli w ten sposób stać się współpracownikami w głoszeniu prawdy.

 A nawet więcej, przez zgromadzenie Powołanych został wybrany w głosowaniu na naszego towarzysza podróży, dla zaświadczenia o miłosierdziu organizowanym przez nas dla chwały Pana i naszej gotowości. 

Alem rozumiał rzeczą potrzebną, Epafrodyta, brata i pomocnika i spółbojownika mego, a waszego Apostoła i sługę w potrzebie mojej, posłać do was,