O głupi Galatowie! Któż was omamił, abyście prawdzie nie byli posłuszni, którym przed oczyma Jeszu Chrystus przedtem był wymalowany, i między wami ukrzyżowany?

A wiecie i wy Filipensowie, iż na początku Ewangielii, gdym wyszedł z Macedonii, żaden mi zbór nie udzielił na rachunek dawania i brania, tylko wy sami;

 Nie potępiam was. Mówiłem już wcześniej, że w sercach naszych jesteście, aż do wspólnej śmierci i wspólnego życia.   

 Jestem wobec was bardzo szczery. Jesteście dla mnie powodem do chluby. Jestem pełen pocieszenia i obfituję radością w całym naszym ucisku.  

Tedy się modliła Anna, i rzekła: Rozweseliło się serce moje w Panu, wywyższon jest róg mój w Panu, rozszerzyły się usta moje przeciw nieprzyjaciołom moim; albowiemem się rozradowała w zbawieniu twojem.

Będę tedy mówił, a wytchnę sobie; otworzę wargi swe, i odpowiem.

Oto teraz otworzę usta moje, a język mój będzie mówił w podniebieniu mojem.

Szczerością serca mego będą słowa moje, a czyste zdania wargi moje mówić będą.

Tedy będę nauczał przestępców dróg twoich, aby się grzesznicy do ciebie nawrócili.

Albowiem z wielkiego ucisku i utrapienia serca, i z wielą łez pisałem wam, nie żebyście mieli być zasmuceni, ale żebyście miłość poznali, którą nader obficie mam przeciwko wam.

 Z wielką chęcią poniosę koszty, aż do wyczerpania zasobów dla was, nawet jeśli bardziej was miłując, sam nie jestem przez was miłowany. 

Drogą przykazaó twoich pobieżę, gdy rozszerzysz serce moje.

Dopieroż człowiek opiły, przewrotny i hardy nie ostoi się w mieszkaniu swojem, który rozszerza jako piekło duszę swoję, a jest jako śmierć, która się nie może nasycić, choćby zgromadził do siebie wszystkie narody, a zebrał do siebie wszystkich lud zi.

Wiedząc, iż każdy, co by uczynił dobrego, za to odniesie nagrodę od Pana, choć niewolnik, choć wolny.

 Albowiem świadkiem mi jest Bóg, jak do was wszystkich tęsknię z głębi Pomazańca Jeszu.

A oto przychodzę rychło, a zapłata moja jest ze mną, abym oddał każdemu według uczynków jego.