Cieszymy się kiedy, my słabi a wy mocni jesteście, z tego też powodu modlimy się o wasze wzmocnienie. 

Nie proszę, abyś je wziął z świata, ale abyś je zachował ode złego.

I o to się modlę, aby miłość wasza im dalej tem więcej pomnażała się w znajomości i we wszelkim zmyśle,

Będąc napełnieni owocami sprawiedliwości, które przynosicie przez Jeszu Chrystusa ku sławie i chwale Bożej.

 Ale we wszystkim polecamy samych siebie, jako sług Boga, w wielkiej cierpliwości, w uciskach, w niedostatkach, w utrapieniach,

 Ponieważ nie ten, kto sam się poleca, jest zaakceptowany, ale ten, którego Pan poleca.

Pozdrówcie Apellesa doświadczonego w Chrystusie. Pozdrówcie tych, którzy są z domu Arystobulowego.

 Bo i muszą być wśród was różne stronnictwa, aby ci, którzy są wypróbowani, stali się wśród was widoczni.

 Gorliwie zabiegaj o to, byś przed Bogiem nie miał powodu do wstydu i żebyś prawidłowo tłumaczył Słowo prawdy.

Szczęśliwy, kto wytrwa w próbie, gdy bowiem zostanie poddany próbie, otrzyma wieniec życia, obiecany przez Pana tym, którzy Go miłują.

 Mając na uwadze dobro nie tylko przed Panem, ale też przed ludźmi,  

(Bracia!) nie bądźcie mądrymi sami u siebie; żadnemu złem za złe nie oddawajcie, obmyśliwając to, co jest uczciwego przed wszystkimi ludźmi.

Chodźmy uczciwie jako we dnie, nie w biesiadach i w pijaóstwach, nie we wszeteczeóstwach i rozpustach, nie w poswarkach ani w zazdrości;

 W końcu, bracia, cokolwiek jest prawdziwe, szlachetne, sprawiedliwe, czyste, miłe, godne polecenia, jeśli coś jest cnotą i jeśli coś zasługuje na pochwałę — o tym rozmyślajcie.

 za królów i za wszystkich tych, którzy są na wysokich stanowiskach. Róbcie to, byście mogli żyć w ciszy i spokoju, byście mogli okazywać na wszelkie sposoby swoją pobożność i byście mogli zachować godność.

Zachowujcie się wśród narodów przyzwoicie, żeby nawet ci, co was pomawiają o zło, widząc wasze przyzwoite postępowanie, wielbili Boga.

 Przez chwałę i zniewagę, przez potwarz i sławę, jak oszuści i prawdomówni, 

 Jak nieznani a jednak znani, jak umierający a jednak żyjący, jak karani, ale nie zabici, 

 Krążą pogłoski, że listy moje budzą respekt, ale kiedy osobiście przybywam, to mizerny jestem, a w słowie jestem łagodny. 

Bo mam za to, iż Bóg nas ostatnich Apostołów wystawił jakoby na śmierć skazanych; albowiem staliśmy się dziwowiskiem światu, Aniołom i ludziom.

Jeszcze aż do tej godziny i łakniemy, i pragniemy, i nadzy jesteśmy, i bywamy policzkowani, i tułamy się,

Gdy nam złorzeczą, modlimy się za nich: staliśmy się jako śmieci tego świata i jako omieciny u wszystkich, aż dotąd.