Doświadczyłeś serca mego, nawiedziłeś je w nocy; doświadczyłeś mię ogniem, aleś nic nie znalazł; myśli moje nie uprzedzają ust moich.

Spróbuj mię, Panie! i doświadcz mię: wypław ogniem nerki moje i serce moje.

Uważyłem w myślach drogi moje, a obróciłem nogi moje ku świadectwom twoim.

Wyszpieguj mię, Boże! a poznaj serce moje; doświadcz mię, a poznaj myśli moje,

I obacz, jeźli droga odporności jest we mnie, a prowadź mię drogą wieczną.

Dowiadujmy się raczej, a badajmy się dróg naszych, nawróćmy się do Pana;

Bo obaczywszy się odwrócił się od wszystkich występków swoich, których się dopuszczał, pewnie żyć będzie, nie umrze.

Teraz tedy tak mówi Pan zastępów: Uważajcież, jako się wam powodzi;

Tak mówi Pan zastępów: Uważajcie, jako się wam powodzi;

Niech więc człowiek bada samego siebie i w ten sposób niech je z tego chleba i pije z tego kielicha

Bo gdybyśmy się sami rozsądzali, nie bylibyśmy sądzeni.

 Każdy niech ocenia własną pracę, a wówczas znajdzie swój powód do chluby, a nie porównując się z kimś innym.

Bójmyż się tedy, aby snać zaniedbawszy obietnicy o wejściu do odpocznienia jego, nie zdał się kto z was być upośledzony.

Uważajcie, aby nikt nie pozbawił się łaski Bożej, aby jakiś korzeń gorzki, który rośnie w górę, nie spowodował zamieszania, a przez to nie skalali się inni, 

 bo jeśli oskarża nas serce, to przecież  większy jest Bóg od serca naszego i wie wszystko.

 Umiłowani, jeśli serce nas nie oskarża, to ufnie stajemy przed Bogiem.

 Pamiętaj więc, skąd spadłeś, i skoryguj swój sposób rozumowania, i pierwsze czyny podejmij! Jeśli zaś nie - przyjdę do ciebie i ruszę świecznik twój z jego miejsca, jeśli nie skorygujesz swojego rozumowania.

Bądź czujny, a utwierdzaj innych, którzy umrzeć mają; albowiem nie znalazłem uczynków twoich zupełnych przed Bogiem.

 Przypomnij sobie więc, skąd wziąłeś i usłyszałeś, strzeż tego i skoryguj sposób myślenia! Jeśli więc czuwać nie będziesz, przyjdę jak złodziej, i nie poznasz, o której godzinie przyjdę do ciebie. 

Jeźli tylko trwacie w wierze ugruntowani i utwierdzeni, a nie poruszeni od nadziei Ewangielii, którąście słyszeli, która jest kazana wszelkiemu stworzeniu, które jest pod niebem, której ja Paweł stałem się sługą;

 będąc zakorzenieni i nadbudowywani w Nim, i utwierdzeni w wierze. Tak, jak was nauczono, okazujcie wdzięczność.

 Zbawiona zaś będzie dzięki wychowaniu dzieci, jeśli wytrwają w wierze i miłości i uświęceniu z trzeźwością. 

To świadectwo jest prawdziwe; dla której przyczyny ostro ich karz, aby zdrowi byli w wierze.

Starcy, aby byli trzeźwi, poważni, roztropni, zdrowi w wierze, w miłości, w cierpliwości.

 Przeciwstawcie mu się, mocni wiarą, wiedząc, że te same cierpienia na świecie wasi bracia pokonują. 

 Jaka jest zgodność świątyni Boga z bożkami? My przecież świątynią Boga żywego jesteśmy. Tak jak przepowiedział Bóg, że: "Zamieszkam w nich i będę przechadzał się wśród nich, i będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem". 

Kto je ciało moje i pije krew moję, we mnie mieszka, a ja w nim.

 Jeszu mu odpowiedział: "Jeśli ktoś Mnie miłuje, moją naukę ustrzeże, a Ojciec mój go umiłuje. Przyjdziemy do niego i zamieszkamy w nim.

Mieszkajcież we mnie, a ja w was; jako latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie, jeźli nie będzie trwała w winnej macicy, także ani wy, jeźli we mnie mieszkać nie będziecie.

Ja w nich, a ty we mnie, aby byli doskonałymi w jedno, a iżby poznał świat, żeś ty mię posłał, a iżeś je umiłował, jakoś i mię umiłował.

I uczyniłem im znajome imię twoje i znajome uczynię, aby miłość, którąś mię umiłował, w nich była, a ja w nich.

Ale jeźli Chrystus w was jest, tedy ciało jest martwe dla grzechu, a duch jest żywy dla sprawiedliwości.

Z Chrystusem jestem ukrzyżowany, a żyję już nie ja, lecz żyje we mnie Chrystus; a to że teraz w ciele żyję, w wierze Syna Bożego żyję, który mię umiłował i wydał samego siebie za mię.

Dziatki moje! (które znowu z boleścią rodzę, ażby Chrystus był wykształtowany w was),

Zbudowani na fundamencie Apostołów i proroków, którego jest gruntownym węgielnym kamieniem sam Jeszu Chrystus,

Na którym też i wy się wespół budujecie, abyście byli mieszkaniem Bożem w Duchu Świętym.

Aby Chrystus przez wiarę mieszkał w sercach waszych;

 którym zechciał Bóg oznajmić, jakie jest bogactwo chwały tajemnicy tej między narodami, którą jest Pomazaniec w was, nadzieja chwały,

A nie trzymając się głowy Chrystusa, z którego wszystko ciało przez stawy i związania posiłek biorąc i wespół spojone będąc, rośnie wzrostem Bożym.

Do którego zbliżając się — Kamienia Żywego, przez ludzi wprawdzie niezaakceptowanego, przez Boga jednak uznanego za najcenniejszy —

sami jak żywe kamienie wbudowani jesteście w dom Tchnienia, kapłaństwo święte, żeby przynosić ofiary typowe dla tchnienia, przyjemne Bogu przez Jeszu Pomazańca.

 Mam nadzieję, że nie uznacie nas za odrzuconych. 

 Modlę się do Boga, abyście nic złego nie uczynili. Nie chodzi o to, byśmy kładli nacisk na to, że jesteśmy zaakceptowanymi, ale raczej byście wy w tym, co dobre trwali, my zaś możemy być jakby odrzuceni. 

Srebrem fałszywem będą nazwani; bo ich Pan odrzucił.

A jako się im nie upodobało mieć w znajomości Boga, tak też Bóg je podał w umysł opaczny, aby czynili, co nie przystoi;

A jako Jannes i Jambres sprzeciwiali się Mojżeszowi, tak i ci sprzeciwiają się prawdzie, ludzie rozumu skażonego, odrzuceni z strony wiary.

Udawają, że Boga znają; ale uczynkami swemi tego się zapierają, będąc obrzydłymi i nieposłusznymi, a do wszelkiego dobrego uczynku niesposobnymi.

Ale karzę ciało moje i w niewolę podbijam, abym snać inszym każąc, sam nie był odrzucony.

Lecz która przynosi ciernie i osty, odrzucona jest i bliska przeklęstwa, która na koniec bywa spalona.