I ukazał mu się Anioł z nieba, posilający go.

Ale będąc w boju, gorliwiej się modlił, a był pot jego jako krople krwi ściekające na ziemię.

Żaden jej nie bierze ode mnie, ale ja kładę ją sam od siebie; mam moc położyć ją i mam moc zasię wziąć ją. Toć rozkazanie wziąłem od Ojca mego.

Bywa wsiane w niesławie, a będzie wzbudzone w sławie; bywa wsiane w słabości, a będzie wzbudzone w mocy; bywa wsiane ciało cielesne, a będzie wzbudzone ciało duchowne.

 Ale pozbawił się mocy, przyjmując kształt niewolnika, stał się podobny do ludzi. Z wyglądu stał się człowiekiem. 

 Poniżył sam siebie będąc posłusznym aż do śmierci, do śmierci krzyżowej.

Który za dni ciała swego modlitwy i uniżone prośby do tego, który go mógł zachować od śmierci, z wołaniem wielkiem i ze łzami ofiarował, i wysłuchany jest dla uczciwości.

 Gdyż i Pomazaniec raz za grzechy wycierpiał, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby nas przyprowadzić do Boga; zabity wprawdzie w ciele, lecz ożywiony w duchu,

Niech więc cały dom Iszraela dowie się, że z całą pewnością Bóg uczynił Go Panem i Mesjaszem – tego Jeszu, którego wy przybiliście.

Wiedzcie wy wszyscy i cały lud Iszraela, że w imię Jeszu Pomazańca Nazarejczyka - którego ukrzyżowaliście, a którego Bóg wskrzesił z martwych - że dzięki Niemu ten człowiek stoi przed wami zdrowy.

I nie ma w nikim innym zbawienia, ani też nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym musimy być zbawieni.

 Podczas zanurzenia staliśmy się uczestnikami śmierci Pomazańca i zostaliśmy z Nim pogrzebani, po to by jak Pomazaniec wskrzeszony został z martwych przez chwałę Ojca, tak i my byśmy mogli żyć na nowo.

 Wiedząc, że Pomazaniec po zmartwychwstaniu, więcej nie umiera bo śmierć straciła nad nim władzę.

 Co bowiem zmarło dla uchybienia, zmarło raz i koniec, co zaś żyje, trwa dla Boga. 

Gdyż na to Chrystus i umarł i powstał i ożył, aby i nad umarłymi i nad żywymi panował.

i jaki jest ogrom mocy jego w nas, wierzących, która to moc działa skutecznie,

powyżej wszelkich Archontów i Władz, Mocy, i Panowań, i każdego imienia wymawianego nie tylko w tym eonie, ale też w mającym nadejść.

które jest Jego ciałem, Pełnią, wszystko we wszystkim napełniając.

Dlatego też Bóg nader go wywyższył i darował mu imię, które jest nad wszystkie imię;

A wszelki język aby wyznawał, że Jeszu Chrystus jest Panem ku chwale Boga Ojca.

 Gdyż i Pomazaniec raz za grzechy wycierpiał, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby nas przyprowadzić do Boga; zabity wprawdzie w ciele, lecz ożywiony w duchu,

 który jest po prawicy Boga, jako Ten, który przeszedł do nieba, gdy zostali poddani Mu Posłowie, Władze i Moce.

A gdym go ujrzał, upadłem do nóg jego jako martwy. I włożył prawą rękę swoję na mię, mówiąc mi: Nie bój się! Jam jest on pierwszy i ostatni,

I żyjący; a byłem umarły, a otom jest żywy na wieki wieków. I mam klucze piekła i śmierci.

 Mamy zaś ten skarb w naczyniach glinianych, aby nadmiar mocy był Boga, a nie z nas. 

 Jesteśmy prześladowani, ale nie jesteśmy opuszczeni. Bywamy powaleni, ale nie pokonani. 

 Ponieważ dopóki żyjemy, ciągle na śmierć jesteśmy skazywani z powodu Jeszu, po to, by też życie Jeszu było ujawnione w śmiertelnym ciele naszym.

 Chociaż żyjemy w ciele, to jednak nie walczymy na sposób cielesny. 

 Ponieważ broń, którą toczymy naszą walkę, nie jest fizyczna. Naszą bronią są moce od Boga zdolne do burzenia warowni. 

 Krążą pogłoski, że listy moje budzą respekt, ale kiedy osobiście przybywam, to mizerny jestem, a w słowie jestem łagodny. 

I byłem ja u was w słabości i w bojaźni i w strachu wielkim,

Żebym go poznał i moc zmartwychwstania jego, i społeczność ucierpienia jego, przykształtowany będąc śmierci jego,

Wierna jest ta mowa; albowiem jeźliśmy z nim umarli, z nim też żyć będziemy.

Jeźli cierpimy, z nim też królować będziemy; jeźli się go zapieramy, i on się nas zaprze.

Dzięki wierze w Jego imię, tego człowieka, którego widzicie i znacie, imię to wzmocniło, przywracając mu pełną sprawności, czego wy wszyscy świadkami jesteście.

Jeźliśmy tedy z Chrystusem umarli, wierzymy, iż też z nim żyć będziemy,

 Co bowiem zmarło dla uchybienia, zmarło raz i koniec, co zaś żyje, trwa dla Boga.