Aleć ja Boga przyzywam na świadectwo na duszę moję, iż szanując was, dotądem nie przyszedł do Koryntu;

 Ja Paweł osobiście upraszam was przez łagodność i łaskawość Pomazańca, z wyglądu wprawdzie pomniejszy jestem między wami, ale będąc nieobecnym, odważę się na śmiałość względem was. 

 A proszę zaś, abym nie będąc blisko, mógł ze śmiałością i zaufaniem, wystąpić odważnie przeciw tym, co twierdzą, że według ciała chodzę. 

 Jeśli się chlubiłem władzą, którą dał mi Pan. To dla waszego zbudowania, a nie burzenia was. Nie ma w tym powodu do wstydu. 

 Krążą pogłoski, że listy moje budzą respekt, ale kiedy osobiście przybywam, to mizerny jestem, a w słowie jestem łagodny. 

 Obawiam się jednak, że gdy przybędę do was, to zawiodę się na was, a wy na mnie, że dojdzie do jakiś kłótni, ekscytacji, wzburzenia, intryg, oszczerstw, pokątnych szemrań, unoszenia się pychą i ogólnego zamieszania. 

Lecz przyjdę rychło do was, jeźli Pan będzie chciał, i poznam nie mowę tych nadętych, ale moc.

Cóż chcecie? z rózgąli mam przyjść do was, czyli z miłością i duchem cichości?

Oddać szatanowi na zatracenie ciała, żeby duch był zachowany w on dzieó Pana Jeszu.

 Oby ponownie Bóg mnie nie poniżył u was tym, że będę opłakiwał wielu, którzy uchybili i nie skorygowali swojego myślenia z powodu nieczystości, niemoralności i wyuzdania, którego się dopuścili.