Jeśli się chlubiłem władzą, którą dał mi Pan. To dla waszego zbudowania, a nie burzenia was. Nie ma w tym powodu do wstydu. 

 Powtarzam, by ktoś nie uznał mnie za szalonego, a jeśli nawet tak mnie, postrzegacie, to jako szalonego przyjmijcie mnie, abym i ja trochę mógł się chlubić. 

Bo któż jest, Paweł? Kto Apollos? jedno słudzy, przez którycheście uwierzyli, a to jako każdemu Pan dał.

 Jesteśmy Boga współpracownikami. Wy zaś jesteście polem uprawnym należącym do Boga, a także jesteście budowlą należąca do Boga. 

 Według łaski Bożej, która mi została dana, jako mądry architekt założyłem fundament, a ktoś inny na nim buduje: jednak każdy niech uważa, jak na nim buduje. 

Aleć wierny jest Bóg, iż mowa nasza do was nie była: Tak i Nie.

 Bóg i Ojciec Pana Jeszu, który jest błogosławiony na zawsze, wie, że nie kłamię. 

A jeźli nie tak jest, gdzież jest ten, coby mi zadał kłamstwo, a coby obrócił wniwecz słowa moje?

Prawdę mówię w Chrystusie, a nie kłamię, w czem mi poświadcza sumienie moje przez Ducha Świętego:

 Żebym się nie wynosił nadmiarem objawień, otrzymałem kolec wbity w ciało, który niczym posłaniec szatana bije mnie, bym się nie wywyższał. 

 Nie myślcie, że was straszę listami. 

 Krążą pogłoski, że listy moje budzą respekt, ale kiedy osobiście przybywam, to mizerny jestem, a w słowie jestem łagodny.