Jestem pewien, że będzie to dla was korzystne, gdyż nie tylko wyraziliście takie pragnienie, ale także zaczęliście w ubiegłym roku działać. 

Lecz ja wam prawdę mówię, wamci to pożyteczno, abym ja odszedł; bo jeźli ja nie odejdę, pocieszyciel on nie przyjdzie do was, a jeźli odejdę, poślę go do was.

A Kaifasz ten był, który Żydom radził, że pożyteczno jest, aby jeden człowiek umarł za lud.

Wszystko mi wolno, ale nie wszystko pożyteczno; wszystko mi wolno, ale ja się nie dam zniewolić żadnej rzeczy.

Wszystko mi wolno, ale nie wszystko pożyteczne; wszystko mi wolno, ale nie wszystko buduje.

 Stałem się nierozsądny, wy mnie do tego skłoniliście, ponieważ to wy powinniście zabiegać o moją pozycję u was, ponieważ w żaden sposób nie pozostałem w tyle za tymi wielkimi apostołami, choć sam z siebie jestem nikim.  

 Powtarzam, by ktoś nie uznał mnie za szalonego, a jeśli nawet tak mnie, postrzegacie, to jako szalonego przyjmijcie mnie, abym i ja trochę mógł się chlubić. 

 Skoro tak dużo osób chlubi się na sposób cielesny to dlaczego i ja nie miałbym tego robić? 

 Ponieważ znosicie, jak ktoś was zniewala, jak ktoś was objada, jak ktoś was pozbawia własności, jak ktoś wywyższa się pośród was, jak ktoś was znieważa. 

 Są Hebrajczykami i ja jestem Iszraelelitą. Potomstwem Awraama są, ja także jestem potomkiem Awraama. 

 Od Judejczyków dostałem pięć razy po czterdzieści uderzeń bez jednego. 

 W podróżach często, w niebezpieczeństwach na rzekach, w niebezpieczeństwach od bandytów, w niebezpieczeństwach od rodaków, w niebezpieczeństwach od narodów, w niebezpieczeństwach w mieście, w niebezpieczeństwach na pustkowiu, w niebezpieczeństwach na morzu, w niebezpieczeństwach między fałszywymi braćmi.  

 Poza tym wszystkim borykam się z wrogimi mi ugrupowania i codziennie martwię się o wszystkie zgromadzenia powołanych. 

 Jeśli mam się chlubić, to słabością moją będę się chlubił. 

 Żebym się nie wynosił nadmiarem objawień, otrzymałem kolec wbity w ciało, który niczym posłaniec szatana bije mnie, bym się nie wywyższał. 

Rzekł do nich: "Słuchajcie teraz słów moich: Jeśli między wami będzie prorok, Ja Pan w widzeniu ukażę mu się we śnie, będę mówił z nim;

I stało się trzydziestego roku, miesiąca czwartego, piątego dnia tegoż miesiąca, gdym był w pośrodku pojmanych u rzeki Chebar, że się otworzyły niebiosa, i widziałem widzenie Boże.

 Pan skierował słowo do kapłana Ezechiela, syna Buziego, w ziemi Chaldejczyków nad rzeką Kebar; była tam nad nim ręka Pańska.

Także z pośrodku jego ukazało się podobieóstwo czworga zwierząt, których takowy był kształt: Podobieóstwo człowieka miały.

Nogi ich były nogi proste, a stopa nóg ich jako stopa nogi cielęcej, a lśniały się właśnie jako miedź wypolerowana;

Skrzydła ich spojone były jedno z drugiem, nie obracały się, gdy chodziły, ale każde w prost na swą stronę chodziło.

A twarze ich i skrzydła ich były podniesione ku górze; każde zwierzę dwa skrzydła spajało z dwoma skrzydłami drugiego, a dwoma przykrywały ciało swoje;

Także podobieóstwo onych zwierząt na wejrzeniu było jako węgle w ogniu rozpalone, palące się jako pochodnie; ten ogieó ustawicznie chodził między zwierzętami, a on ogieó miał blask, z którego ognia wychodziła błyskawica.

A gdym się przypatrywał onym zwierzętom, a oto koło jedno było na ziemi przy zwierzętach u czterech twarzy każdego z nich;

Mając iść na cztery strony swoje chodziły, a nie obracały się, gdy chodziły.

A gdy chodziły zwierzęta, koła też chodziły podle nich; a gdy się podnosiły zwierzęta w górę od ziemi, podnosiły się i koła.

Gdy one szły, szły i koła, a gdy one stały, stały; a gdy się podniosły od ziemi, podniosły się też koła z niemi; bo duch zwierząt był w kołach.

A pod onem rozpostarciem skrzydła ich były podniesione, jedno z drugiem spojone; każde miało dwa, któremi się przykrywało, każde, mówię, miało dwa, któremi przykrywało ciało swoje.

A gdy stały i spuszczały skrzydła swoje, tedy był szum z wierzchu nad rozpostarciem, które było nad głową ich.

I widziałem na wejrzeniu jakoby prędką światłość, a wewnątrz w niej w około na wejrzeniu jako ogieó od biódr jego w górę; także też od biódr jego na dół widziałem na wejrzeniu jako ogieó, i blask około niego.

A duch podniósł mię, i zaś mię przywiódł do ziemi Chaldejskiej do pojmanych, w widzeniu w Duchu Bożym. I odeszło odemnie widzenie, którem widział.

A podniósłszy oczy moje ujrzałem, a oto mąż niejaki ubrany w szatę lnianą, a biodra jego przepasane były złotem szczerem z Ufas;

A widziałem ja Danijel sam to widzenie; lecz mężowie, którzy byli ze mną nie widzieli tego widzenia; ale strach wielki przypadł na nich, i pouciekali a pokryli się.

Tedym słyszał głos słów jego; a usłyszawszy głos słów jego usnąłem twardo na twarzy mojej, na twarzy mojej, mówię, na ziemi.

A potem wyleję Tchnienie moje na wszelkie ciało, a prorokować będą synowie wasi i córki wasze; starcom waszym sny się śnić będą, a młodzieńcy wasi widzenia mieć będą.

Nawet na niewolników i niewolnice wyleję Tchnienie moje w tych dniach.

A był niektóry uczeó w Damaszku, imieniem Ananijasz; i rzekł Pan do niego w widzeniu: Ananijaszu! A on rzekł: Otom ja, Panie!

I widział w widzeniu męża, imieniem Ananijasz, wchodzącego i rękę na się wkładającego, aby przejrzał.

 I tutaj ma władzę od naczelnych kapłanów uwięzić wszystkich wzywających imię Twoje.

Albowiem ja mu ukażę, jako wiele musi cierpieć dla imienia mego.

Zatem Pan rzekł Pawłowi w nocy w widzeniu: Nie bój się, ale mów, a nie milcz.

 A gdy wróciłem do Jeruszalem i modliłem się w świątyni, wpadłem w zachwycenie.

 A ja odpowiedziałem: "Panie, oni wiedzą, że zamykałem w więzieniach tych, którzy wierzą w Ciebie, i biczowałem w synagogach, 

I rzekł do mnie: Idźże, boć ja cię do pogan daleko poślę.

A drugiej nocy stanąwszy przy nim Pan, rzekł: Bądź dobrego serca, Pawle! albowiem jakoś o mnie świadczył w Jeruzalemie, tak musisz świadczyć i w Rzymie.

W południe, w drodze będąc, widziałem; o królu! światłość z nieba, jaśniejszą nad jasność słoneczną, która oświeciła mnie i tych, którzy jechali ze mną.

A jam rzekł: Ktoś jest, Panie? A on rzekł: Jam jest Jeszu, którego ty prześladujesz.

Wyrywając cię od tego ludu i od pogan, do których cię teraz posyłam,

Przetoż, o królu Agrypo! nie byłem nieposłusznym temu niebieskiemu widzeniu.

 Ponieważ nie poznałem jej od jakiegoś człowieka i nikt mnie jej nie nauczył, tylko została mi przekazana przez objawienie Jeszu Pomazańca. 

 Zrobiłem to zgodnie z objawieniem by przedstawić im dobrą nowinę, którą głoszę wśród narodów. Spotkałem się na osobności z tymi, których szczególnie poważano, by się nie okazało, że na próżno biegnę lub biegłem. 

 Wiemy zaś, że Syn Boga przyszedł i dał nam rozum, abyśmy poznawali Prawdziwego — i jesteśmy w Prawdziwym, w Jego Synu Jeszu Pomazańcu. Ten jest prawdziwym Bogiem i życiem eonowym.