Powtarzam, by ktoś nie uznał mnie za szalonego, a jeśli nawet tak mnie, postrzegacie, to jako szalonego przyjmijcie mnie, abym i ja trochę mógł się chlubić. 

 Skoro tak dużo osób chlubi się na sposób cielesny to dlaczego i ja nie miałbym tego robić? 

 Choć przechwalanie się nie jest niczym dobrym to jednak wspomnę o moich widzeniach i objawieniach Pana. 

 Stałem się nierozsądny, wy mnie do tego skłoniliście, ponieważ to wy powinniście zabiegać o moją pozycję u was, ponieważ w żaden sposób nie pozostałem w tyle za tymi wielkimi apostołami, choć sam z siebie jestem nikim.  

 Jak  jedzenie dużej ilości miodu nie jest zdrowe, tak szukanie własnej chwały nie jest godne pochwały.

Niechaj cię kto inny chwali, a nie usta twoje; obcy, a nie wargi twoje.

Ale w tem niechaj się chlubi, kto się chlubi, że rozumie a zna mię, żem Ja jest Pan, który czynię miłosierdzie, sąd i sprawiedliwość na ziemi; bo mi się to podoba, mówi Pan.

Oto dni idą, mówi Pan, w których nawiedzę każdego obrzezaóca i nieobrzezaóca:

 Z tego będę się chlubił, zaś z samego siebie nie będę się chlubił, chyba że ze swoich słabości. 

 Żebym się nie wynosił nadmiarem objawień, otrzymałem kolec wbity w ciało, który niczym posłaniec szatana bije mnie, bym się nie wywyższał. 

 Odpowiedział mi Pan: Dostatecznie dużo ci okazuję łaski mojej, ponieważ moc moja w słabości się dokonuje. Z tego powodu z największą chęcią chlubić się będę słabościami swojego ciała, po to by zrobić w sobie miejsce na działanie mocy Pomazańca. 

Który się teraz raduję w doległościach moich dla was i dopełniam ostatków ucisków Chrystusowych na ciele mojem za ciało jego, które jest kościół.