Oto, choćby mię i zabił, przecię w nim będę ufał; wszakże dróg moich przed obliczem jego będę bronił.

Gdyż on zna drogę moję; a będzieli mię doświadczał, jako złoto wynijdę.

Od przykazania ust jego nie odchylałem się; owszem, postanowiłem u siebie zachować słowa ust jego.

Nie daj Boże, żebym was miał usprawiedliwiać; póki dech we mnie, nie odstąpię od niewinności mojej.

Sprawiedliwości mojej trzymać się będę, a nie puszczę się jej; nie zawstydzi mię serce moje, pókim żyw.

Uczyniłem przymierze z oczyma swemi, abym nie pomyślał o pannie.

Azaż nie nagotowane zginienie złośnikom, a sroga pomsta czyniącym nieprawość?

Jeźlim chodził w kłamstwie, a spieszyła się na zdradę noga moja:

Jeźliż ustąpiła noga moja z drogi, a za oczyma memi szłoli serce moje, i do rąk moich jeźliż przylgnęła jaka zmaza:

Jeźli zwiedzione jest serce moje do niewiasty, i jeźlim czyhał u drzwi przyjaciela mego:

Boć to jest sprosny występek, a nieprawość osądzenia godna,

Jeźlim stronił od sądu z sługą moim, albo z służebnicą moją, gdy ze mną sprzeczkę mieli,

Izaż nie ten, który mię w żywocie uczynił, nie uczynił też i onego? a nie onże nas sam w żywocie wykształtował?)

Jeźliżem jadł sztuczkę swoję sam, a nie jadała i sierota z niej;

Jeźliżem widział kogo ginącego dla tego, że szaty nie miał, a nie dałem żebrakowi odzienia;

Jeźliżem podniósł przeciwko sierocie rękę swoję, gdym widział w bramie pomoc moję:

Albowiem lękałem się skruszenia od Boga, a przed jego zacnością nie mógłbym się ostać.

Jeźlim się weselił z wielu bogactw moich, a iż wiele nabyła ręka moja;

I dało się uwieść potajemnie serce moje, a całowały rękę moję usta moje:

Jeźliżem się weselił z upadku nienawidzącego mię, a jeźlim się cieszył, gdy mu się źle powodziło.

Azaż nie mawiali domownicy moi: Oby nam kto dał mięsa tego, nie możemy się i najeść?

Jeźlim zakrywał, jako ludzie zwykli, przestępstwa moje, i chowałem w skrytości mojej nieprawość moję;

Obym miał kogo, coby mię wysłuchał; ale oto ten jest znak mój, że Wszechmogący sam odpowie za mię, i księga, którą napisał przeciwnik mój.

Liczbę kroków moich oznajmiłbym mu; jako do książęcia przystąpiłbym do niego.

Jeźliżem pożytków jej używał bez pieniędzy, i jeźlim do wzdychania przywodził dzierżawców jej:

By snać duszy mojej nie porwał jako lew, a nie rozszarpał, gdyby nie było, ktoby ją wybawił.

Jeźlim złe oddał temu, który ze mną w pokoju mieszkał; jeźliżem nie wyrwał tego, który mię dręczył bez przyczyny:

Dla głosu tego, który mię sromoci i potwarza, dla nieprzyjaciela, i tego, który się mści.

Nie cofnęło się nazad serce nasze, ani się uchyliły kroki nasze od ścieżki twojej,

Byśmyć byli zapomnieli imienia Boga naszego, a podnieśli ręce nasze do Boga cudzego,

I rzekł: Proszę, o Panie! wspomnij teraz, żem chodził przed tobą w prawdzie i w sercu uprzejmem, czyniąc to, co dobrego jest w oczach twoich. I płakał Ezechyjasz płaczem wielkim.

A sam się o to pilnie staram, abym zawsze miał sumienie bez obrażenia przed Bogiem i przed ludźmi.

Prawdę mówię w Chrystusie, a nie kłamię, w czem mi poświadcza sumienie moje przez Ducha Świętego:

 Choć nie mam sobie nic do zarzucenia, to nie znaczy, że jestem idealny, ponieważ Tym, który mnie osądza, jest Pan.

 Każdy niech ocenia własną pracę, a wówczas znajdzie swój powód do chluby, a nie porównując się z kimś innym.

 Dopełnieniem tego nakazu jest miłość z czystego serca i z sumienia dobrego, i z wiary nieobłudnej.

Mając wiarę i dobre sumienie, które niektórzy odrzuciwszy, szkodę podjęli w wierze;

Z których jest Hymeneusz i Aleksander, którychem oddał szatanowi, aby pokarani będąc, nauczyli się nie bluźnić.

Módlcie się za nami; albowiem ufamy, iż mamy dobre sumienie, jako ci, którzy się chcemy we wszystkiem dobrze zachować.

Aby w tem, w czem was pomawiają jako złoczyóców, zawstydzili się ci, którzy naganę dawają waszemu dobremu obcowaniu w Chrystusie.

 Tego odpowiednikiem jest zanurzenie, które i nas teraz wybawia, nie od brudu ciała, lecz jest prośbą do Boga o czyste sumienia, możliwe do osiągnięcia dzięki zmartwychwstaniu Pomazańca Jeszu.

 A po tym poznamy, że z prawdy jesteśmy i przed nim uwiarygodnimy serce nasze,

 Umiłowani, jeśli serce nas nie oskarża, to ufnie stajemy przed Bogiem.

 Obawiam się jednak aby nie doszło do tego, co z Ewą, którą wąż zwiódł swoją przebiegłością, podobnie by nie zepsuł waszego sposobu rozumowania, oddalając was od prostej szczerości i czystości w Pomazańcu. 

 Ponieważ oni nie służą naszemu Panu, Pomazańcowi, ale własnemu brzuchowi, i za pomocą gładkich słów oraz pochlebstw zwodzą serca prostodusznych.

Bo posłuszeóstwo wasze wszystkich doszło. A przetoż raduję się z was; ale chcę, abyście byli mądrymi na dobre, a prostymi na złe.

Bo nie jesteśmy jako wiele ich, którzy fałszują słowo Boże; ale jako z szczerości, ale jako z Boga, przed oblicznością Bożą o Chrystusie mówimy.

 Nie jest to rozkaz, ale przez gorliwość innych, waszą szczerą miłość próbuję. 

Przetoż teraz bójcie się Pana, a służcie mu w doskonałości i w prawdzie, a znieście bogi, którym służyli ojcowie wasi za rzeką, i w Egipcie, a służcie Panu.

A tak obchodźmy święto nie w starym kwasie, ani w kwasie złości i rozpusty, ale w przaśnikach szczerości i prawdy.

 Stójcie więc, przepasawszy biodro wasze prawdą i włóżcie na siebie pancerz sprawiedliwości.

Abyście mogli rozeznać rzeczy różne, żebyście byli szczerymi i bez obrażenia na dzieó Chrystusowy,

We wszystkiem samego siebie wystawiając za wzór dobrych uczynków, mając w nauce całość, powagę,

O tem tedy myśląc, izalim co lekkomyślnie uczynił? albo to, o czem myślę, izali według ciała myślę, aby było u mnie: Tak tak i Nie nie?

 Odrzucamy to, co z powodu wstydu jest ukrywane. Nie postępujemy przebiegle i nie fałszujemy Słowa Bożego. Przeciwnie, ujawniając prawdę, poddajemy się sumieniu każdego, przed Bogiem. 

 A proszę zaś, abym nie będąc blisko, mógł ze śmiałością i zaufaniem, wystąpić odważnie przeciw tym, co twierdzą, że według ciała chodzę. 

 Ponieważ broń, którą toczymy naszą walkę, nie jest fizyczna. Naszą bronią są moce od Boga zdolne do burzenia warowni. 

 Z wielką chęcią poniosę koszty, aż do wyczerpania zasobów dla was, nawet jeśli bardziej was miłując, sam nie jestem przez was miłowany. 

 Czy przez te osoby, które do was wysłałem, kiedykolwiek was jakoś wykorzystałem? 

 Nadal myślicie, że się przed wami usprawiedliwiamy? W obliczu Boga w Pomazańcu zapewniamy was umiłowani, że wszystko robimy dla wszego zbudowania. 

A mowa moja i kazanie moje nie było w powabnych mądrości ludzkiej słowach, ale w okazaniu ducha i mocy,

Aby się wiara wasza nie gruntowała na mądrości ludzkiej, ale na mocy Bożej.

O których też mówimy, nie temi słowy, których ludzka mądrość naucza, ale których Duch Święty naucza, do duchownych rzeczy duchowne stosując.

Lecz z łaski Boga jestem tym, czym jestem, a dana mi łaska Jego nie okazała się daremna; przeciwnie, pracowałem więcej od nich wszystkich, nie ja, co prawda, lecz łaska Boża ze mną. 

Jeźli kto jest mądry i umiejętny między wami? niech pokaże dobrem obcowaniem uczynki swoje w mądrej cichości.

 Ponieważ taka mądrość nie pochodzi z góry, ale jest ziemska, zmysłowa, a nawet demoniczna.

 Mądrość, która pochodzi z góry, jest przede wszystkim czysta, a także pokojowa, życzliwa, otwarta na argumenty, napełniona miłosierdziem i dobrymi owocami, niepowodująca podziałów, i jest pozbawiona obłudy.

 Bardzo łaskawy jest Bóg. Pismo nas poucza, że Bóg się sprzeciwia pysznym, a pokornych obdarza łaską.