A inszym zasię ja mówię, a nie Pan: Jeźli który brat ma żonę niewierną, a ta z nim przyzwala mieszkać, niechże jej nie opuszcza.

A o pannach rozkazania Paóskiego nie mam; wszakże radę daję, jako ten, któremu Pan z miłosierdzia swego dał, aby był wiernym.

Ale szczęśliwszą jest, jeźliby tak została według rady mojej; a mniemam, że i ja mam Ducha Bożego.

A jeźli ten, co jest niewierny, chce się odłączyć, niechże się odłączy; albowiem nie jest niewolnikiem brat albo siostra w takowych rzeczach; aleć ku pokojowi nas Bóg powołał.

Ponieważ jako żona przeniewierza się mężowi swemu, takeście mi się przeniewierzyli, o domie Izraelski! mówi Pan.

Wszakże mówicie: Dlaczegoż to? Dla tego, że Pan jest świadkiem między tobą i między żoną młodości twojej, przeciw którejś ty wystąpił, gdyż ona jest towarzyszką twoją, i żoną przymierza twego.

Bo on ma w nienawiści opuszczenie żony, mówi Pan, Bóg Izraelski, przto że taki okrywa okrucieóstwo płaszczem jego, mówi Pan zastępów; a tak strzeżcie ducha waszego, a nie obchodźcie się zdradliwie.

 Ja wam natomiast mówię, że każdy, kto oddala swoją żonę, poza sprawą nierządu — naraża ją na cudzołóstwo — a kto by oddaloną wziął za żonę, dopuszcza się cudzołóstwa.

Tak więc nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co więc Bóg złączył, niech człowiek nie rozdziela. 

Odrzekł im: Mojżesz przez wzgląd na twardość waszych serc dopuścił wam oddalić wasze kobiety, lecz od początku tak nie było.

Wówczas im powiedział: Kto uwalnia się od swojej kobiety i łączy z inną, cudzołoży przeciw niej.

Także, gdy ona uwalnia się od swojego mężczyzny i łączy z innym, cudzołoży.

Wszelki, który opuszcza żonę swoję, a inną pojmuje, cudzołoży; a kto od męża opuszczoną pojmuje, cudzołoży.