jeśli zaś kolejnemu siedzącemu zostało dane objawienie, wcześniejszy (z mówiących) niech zamilknie.

 W rzeczywistości nic nie uczyni Pan JHWH, jeśli wcześniej nie objawi tajemnicy swojej prorokom, którzy mu służą.

Wówczas Jeszu, rzekł: Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i inteligentnymi, a objawiłeś je niemowlętom.

Wszystko przekazał mi mój Ojciec. A nikt nie zna Syna, tylko Ojciec i nikt nie zna Ojca, tylko Syn oraz ten, komu Syn zechce objawić.

Odpowiedział: Wam dane jest znać tajemnice władztwa niebios, ale im nie jest dane.

Jeszu mu odpowiedział: Błogosławiony jesteś Szymonie, synu Jona [gołębia], bo nie ciało i krew wyjawiły ci to, lecz mój Ojciec, który jest w niebiosach.

Temu zostało powiedziane przez Tchnienie święte, że nie umrze, zanim nie zobaczy Pomazańca Pańskiego.

Onejże godziny rozradował się Jezus w duchu, i rzekł: Wysławiam cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi! żeś te rzeczy zakrył przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je niemowlątkom; zaprawdę, Ojcze! że się tak upodobało tobie.

Iż mi Bóg przez objawienie oznajmił tajemnicę, (jakom wam przedtem krótko napisał,

która w poprzednich pokoleniach nie była wyjawiona synom ludzkim, tak jak teraz jest ujawniona świętym posłańcom Jego i prorokom w Tchnieniu.

Im to zostało ujawnione, że nie im samym, lecz wam służyły te sprawy, które teraz zostały wam ogłoszone przez ludzi, którzy ogłosili dobrą nowinę wam w Tchnieniu świętym posłanym z nieba; sprawy, w które pragną wejrzeć Posłowie.

 Objawienie Pomazańca Jeszu, które dał Mu Bóg, aby przekazać sługom Swoim, co musi się niebawem wydarzyć; a On przez Posła przekazał te informacje słudze Swojemu Janowi, 

Przybliżcie się do mnie, a słuchajcie tego! Nie mówiłem od początku w skrytości; ale od onegoż czasu, którego się to działo, tamem był. A teraz panujący Pan posłał mię, i duch jego.

A toć będzie przymierze moje z nimi, mówi Pan: Duch mój, który jest w tobie, i słowa moje, którem włożył w usta twoje, nie odstąpią od ust twoich, ani od ust nasienia twego, ani od ust potomków nasienia twego, mówi Pan, odtąd aż na wieki.

Lecz pocieszyciel on, Duch Święty, którego pośle Ojciec w imieniu mojem, onci was nauczy wszystkiego, i przypomni wam wszystko, comkolwiek wam powiedział.

Lecz gdy przyjdzie on Duch prawdy, wprowadzi was we wszelką prawdę; bo nie sam od siebie mówić będzie, ale cokolwiek usłyszy, mówić będzie, i przyszłe rzeczy wam opowie.

 A wy macie namaszczenie od Świętego i dlatego wszystko dostrzegacie.

 To namaszczenie, które otrzymaliście od Niego, pozostaje w was i nie ma potrzeby, aby was ktoś ponownie uczył; ale jak Jego namaszczenie uczy was o wszystkim i jest prawdziwe, a nie jest kłamstwem, i jak was pouczyło — tak w nim trwajcie.

Bo któż z ludzi wie, co jest w człowieku, tylko duch człowieczy, który w nim jest? Także też i tego, co jest w Bogu, nikt nie wie, tylko Duch Boży.

Albowiem jednemu przez Ducha bywa dana mowa mądrości, a drugiemu mowa umiejętności przez tegoż Ducha;

A drugiemu rozmaite języki, a drugiemu wykładanie języków.

Także też i Duch dopomaga mdłościom naszym. Albowiem o co byśmy się modlić mieli, jako potrzeba, nie wiemy; ale tenże Duch przyczynia się za nami wzdychaniem niewymownem.

A ten, który się serc bada, wie, który jest zmysł Ducha, ponieważ według Boga przyczynia się za świętymi.

On odkrywa głębokie rzeczy z ciemności, a wywodzi na jaśnię cieó śmierci.

Albowiemeś mię rozweselił, Panie! sprawami twemi; o sprawach rąk twoich śpiewać będę.

O jako wielmożne są sprawy twoje, Panie! bardzo głębokie są myśli twoje.

On odkrywa rzeczy głębokie i skryte, zna, co jest w ciemnościach, a światłość z nim mieszka.

O głębokości bogactwa i mądrości, i znajomości Bożej! Jako są niewybadane sądy jego i niedoścignione drogi jego!

Albo kto mu co pierwej dał, a będzie mu zasię oddano?