1
Informujemy was bracia, o łasce Boga, którą otrzymały zgromadzenia powołanych w Macedonii,
2
że podczas wielkiej próby, w ucisku, ich wielka radości i ich skrajne ubóstwo obfitowały w bogactwie ich hojności.
3
Poświadczam, że według możliwości, a nawet ponad swoje możliwości, z własnej inicjatywy,
4
wymusili na nas, abyśmy ich dobroć i hojność, którą się usługuje świętym, przyjęli.
5
A nie tylko tak jak przypuszczaliśmy, ale najpierw oddali się sami Panu, a później nam z woli Boga.
6
Poprosiliśmy więc Tytusa, by to miłosierdzie u was rozpoczęte doprowadził do końca.
7
Tak jak we wszystkim obfitujecie — w wierze i Słowie, i poznaniu, i we wszelkim zapale oraz w miłości, która się w was z naszej wzięła — obfitujcie też w tej dobroci.
8
Nie jest to rozkaz, ale przez gorliwość innych, waszą szczerą miłość próbuję.
9
Znacie łaskę Pana naszego, Jeszu Pomazańca, że z uwagi na was stał się biednym, będąc bogatym, abyście wy Jego biedą wzbogacili się.
