mnogie ludy pójdą i rzekną: "Chodźcie, wstąpmy na Górę Pańską do świątyni Boga Jakubowego! Niech nas nauczy dróg swoich, byśmy kroczyli Jego ścieżkami. Bo Prawo wyjdzie z Syjonu i słowo Pańskie - z Jeruzalem".

Ale się stanie w ostateczne dni, że utwierdzona będzie góra domu Paóskiego na wierzchu gór, i wywyższona nad pagórki, a narody się do niej zbiegać będą.

I pójdzie wiele narodów, mówiąc: Pójdźcie, a wstąpmy na górę Paóską, to jest do domu Boga Jakóbowego, a będzie nas nauczał dróg swoich, i będziemy chodzili ścieszkami jego; bo zakon z Syonu wyjdzie, a słowo Paóskie z Jeruzalemu.

A dnia onego wyjdą wody żywe z Jeruzalemu; połowa ich do morza na wschód słoóca, a połowa ich do morza ostatniego, a to będzie w lecie i w zimie.

A byli w Antyjochii we zborze, który tam był, niektórzy prorocy i nauczyciele, jako Barnabasz i Symeon, którego zwano Niger, i Lucyjus Cyrenejczyk, i Manahen, który był wychowany z Herodem Tetrarchą, i Saul.

Tedy poszcząc i modląc się, i wkładając na nie ręce, odprawili je.

Także Paweł i Barnabasz zamieszkali w Antyjochyi, nauczając i opowiadając z wieloma innymi słowo Paóskie.

A po kilku dniach rzekł Paweł do Barnabasza: Wróciwszy się, nawiedźmy braci naszych po wszystkich miastach, w którycheśmy opowiadali słowo Paóskie, jakoli się mają.

I pokazało się Pawłowi w nocy widzenie: Mąż niejaki Macedoóczyk stał, prosząc go i mówiąc: Przepraw się do Macedonii, a ratuj nas.

A ujrzawszy to widzenie, zaraześmy się starali o to, jakobyśmy się puścili do Macedonii, będąc tego pewni, iż nas Pan powołał, abyśmy im kazali Ewangieliję.

A przeszedłszy Amfipolim i Apoloniję przyszli do Tesaloniki, gdzie była bóżnica żydowska.

A bracia wnet w nocy wysłali i Pawła, i Sylę do Berei; którzy tam przyszedłszy weszli do bóżnicy żydowskiej.

A cić byli zacniejsi nad one, co byli w Tesalonice, którzy przyjęli słowo Boże ze wszystką ochotą, na każdy dzieó rozsądzając Pisma, jeźliby się tak miało.

A ci, którzy prowadzili Pawła, doprowadzili go aż do Aten, a wziąwszy rozkazanie do Syli i do Tymoteusza, żeby co najrychlej przyszli do niego, odeszli.

Potem Paweł odszedłszy z Aten, przyszedł do Koryntu;

A iż był tegoż rzemiosła, mieszkał u nich i robił; albowiem rzemiosło ich było robić namioty.

A gdy przyszli z Macedonii Sylas i Tymoteusz, ściśniony był w duchu Paweł, oświadczając Żydom, że Jeszu jest Chrystusem.

A odszedłszy stamtąd wszedł do domu niejakiego człowieka, imieniem Justus, służącego Bogu, którego dom był podle samej bóżnicy.

Zatem Pan rzekł Pawłowi w nocy w widzeniu: Nie bój się, ale mów, a nie milcz.

I mieszkał tam rok i sześć miesięcy, nauczając u nich słowa Bożego.

Ten namawia ludzi, aby przeciwko zakonowi Boga chwalili.

Lecz jeźli jest jaka gadka o słowach i o imionach i o zakonie waszym, sami tego patrzcie; albowiem ja tego sędzią być nie chcę.

Tedy porwawszy wszyscy Grekowie Sostena, przełożonego bóżnicy, bili go przed sądową stolicą, a Galijo na to nic nie dbał.

 Nie będę chlubił się ponad miarę, którą wyznaczył i przydzielił mi Bóg, a miara ta sięga aż do was. 

 Nie chlubię się nad miarę z cudzej pracy. Wierzę, że gdy będzie rosła wiara wasza, to i ja urosnę pośród was zgodnie z normą ale obficie. 

Albowiem od was się rozgłosiło słowo Paóskie, nie tylko w Macedonii i w Achai, ale się też rozeszła na wszelkie miejsce wiara wasza, która jest w Bogu, tak iż nam nie trzeba, o tem co mówić;

 Kto cię czyni lepszym albo co takiego masz, co by cię wyróżniało, a czego byś nie otrzymał? A jeśli to otrzymałeś, dlaczego chlubisz się tak, jakby to była twoja zasługa, a nie dar?