A chciałbym, abyście wy wszyscy językami mówili, ale abyście raczej prorokowali; albowiem większy jest ten, co prorokuje, niż ten, co językami obcymi mówi, chyba żeby tłumaczył, aby zbór brał zbudowanie.

Także i wy, ponieważ się usilnie staracie o dary duchowne, szukajcież tego, abyście obfitowali ku zbudowaniu zboru.

Bo choć ty wprawdzie dobrze dziękujesz, ale się drugi nie buduje.

A wszakże we zborze wolę pięć słów zrozumiale przemówić, abym i drugich nauczył, niżeli dziesięć tysięcy słów językiem obcym.

Przetoż języki są za cud, nie tym, którzy wierzą, ale niewiernym; a proroctwo nie niewiernym, ale wierzącym.

Ale jeźliby wszyscy prorokowali, a wszedłby który niewierny albo prostak, od wszystkich przekonany i od wszystkich sądzony bywa.

Cóż tedy jest, bracia? Gdy się schodzicie, każdy z was ma psalm, ma naukę, ma język, ma objawienie, ma tłumaczenie; wszystko to niech się dzieje ku zbudowaniu.

Kolejny, podobny przykład dotyczy człowieka, który przed wyjazdem, przywołał swoje sługi i przekazał im swój majątek.

ten, który dostał pięć talentów, poszedł, popracował nimi i zyskał kolejne pięć.

Ten, który dostał jeden, odszedł, rozkopał ziemię i ukrył srebro swojego pana.

Wówczas podszedł ten, który dostał pięć talentów, przyniósł dalsze pięć talentów, mówiąc: Panie! Powierzyłeś mi pięć talentów; obracając nimi, zyskałem kolejne pięć talentów.

Podszedł też ten, który dostał dwa talenty, i powiedział: Panie, przekazałeś mi dwa talenty, oto zyskałem kolejne dwa talenty.

Podszedł też ten, który dostał jeden talent i powiedział: Panie, poznałem cię, że jesteś twardym człowiekiem, że żniesz, gdzie nie posiałeś i zbierasz, gdzie nie rozsypałeś.

Jego pan mu odpowiedział: Sługo zły i leniwy! Byłeś świadom, że żnę, gdzie nie siałem, i zbieram, gdzie nie rozsypałem.

Zabierzcie mu więc talent i dajcie temu, który ma dziesięć talentów;

Nieprzydatnego sługę wrzućcie w ciemność zewnętrzną; tam będzie płacz i zgrzytanie zębami.

Mając tedy różne dary według łaski, która nam jest dana; jeźli proroctwo, niech będzie według sznuru wiary;

Jeźli kto napomina, w napominaniu; kto rozdaje, w szczerości; kto przełożony jest, w pilności; kto czyni miłosierdzie, niech czyni z ochotą.

Lecz każdemu z nas dana jest łaska według miary daru Chrystusowego.

Ale to, że wstąpił, cóż jest, jedno iż pierwej był zstąpił do najniższych stron ziemi?

 On sam też ustanowił jednych wysłannikami [apostołami], drugich prorokami, innych głosicielami dobrej nowiny, a innych pasterzami i nauczycielami,

Każdy jako wziął dar, tak nim jeden drugiemu usługujcie, jako dobrzy szafarze rozlicznej łaski Bożej.

Jeźli kto mówi, niech mówi jako wyroki Boże, jeźli kto posługuje, niech to czyni jako z siły, której Bóg dodaje, aby we wszystkiem chwalony był Bóg przez Jeszu Chrystusa, któremu należy chwała i panowanie na wieki wieków. Amen.