Świadkiem mi bowiem jest on Bóg, któremu służę w duchu moim w Ewangielii Syna jego, iż bez przestanku wzmiankę o was czynię,

Aleć ja Boga przyzywam na świadectwo na duszę moję, iż szanując was, dotądem nie przyszedł do Koryntu;

 Bóg i Ojciec Pana Jeszu, który jest błogosławiony na zawsze, wie, że nie kłamię. 

 Nadal myślicie, że się przed wami usprawiedliwiamy? W obliczu Boga w Pomazańcu zapewniamy was umiłowani, że wszystko robimy dla wszego zbudowania. 

 Bóg mi jest świadkiem, że piszę wam prawdę. 

 Albowiem świadkiem mi jest Bóg, jak do was wszystkich tęsknię z głębi Pomazańca Jeszu.

Albowiem nigdyśmy nie używali mowy pochlebnej, jako wiecie; aniśmy pod zasłoną czego łakomstwu dogadzali; Bóg jest świadkiem;

Ze względu na nie ja zostałem ustanowiony głosicielem i apostołem - mówię prawdę, nie kłamię - nauczycielem pogan we wierze i prawdzie.

 Zobowiązuję cię w obliczu Boga i Pomazańca Jeszu oraz wybranych Posłów, abyś się tego trzymał bez zastrzeżeń, niczego nie czynił stronniczo. 

 Widać to po ich uczynkach, które pochodzą z prawa, zapisanego w ich sercach. Prawo to wspólnie z ich sumieniem w odpowiednim czasie rozliczy ich, stając się ich oskarżycielem lub obrońcą.

Tenże duch poświadcza duchowi naszemu, iż jesteśmy dziećmi Bożymi.

Albowiem toć jest chluba nasza, świadectwo sumienia naszego, żeśmy w prostocie i w szczerości Bożej, nie w cielesnej mądrości, ale w łasce Bożej na świecie obcowali, a najwięcej między wami.

 Dopełnieniem tego nakazu jest miłość z czystego serca i z sumienia dobrego, i z wiary nieobłudnej.

 A po tym poznamy, że z prawdy jesteśmy i przed nim uwiarygodnimy serce nasze,

 Umiłowani, jeśli serce nas nie oskarża, to ufnie stajemy przed Bogiem.