Teraz ci, którzy są w Pomazańcu Jeszu, nie podlegają potępieniu. {Dotyczy to tych, którzy żyją według tchnienia, a nie ciała.}

A tak już nie sądźmy jedni drugich; ale raczej to rozsądzajcie, abyście nie kładli obrażenia, ani dawali zgorszenia bratu.

Gdy on sprawi pokój, któż go wzruszy? także, gdy skryje oblicze, któż go ujrzy? A to czyni tak całemu narodowi, jako każdemu człowiekowi,

Ale Pan nie zostawi go w ręku jego, i nie potępi go, gdy będzie sądzony.

Przeto, że stoi po prawej stronie nędznemu, aby go wybawił od tych, którzy osądzają duszę jego.

W onych dniach i w onych czasach, mówi Pan, będą szukać nieprawości Izraelowej, ale żadnej nie będzie; i grzechów Judzkich, ale nie będą znalezione; bo odpuszczę tym, których pozostawię.

Który wydany jest dla grzechów naszych, a wstał z martwych dla usprawiedliwienia naszego.

 Albowiem Pomazaniec, gdy jeszcze byliśmy bezsilni, w stosownym czasie umarł za żyjących bez Boga.

 Bóg okazał dowód swojej miłości względem nas przez to, że gdy jeszcze uchybialiśmy, Pomazaniec za nas umarł.

 Jeśli bowiem wrogami będąc, zostaliśmy pojednani z Bogiem przez śmierć Syna Jego, tym bardziej teraz będąc pojednani, zostaniemy zbawieni w żuciu Jego. 

Gdyż na to Chrystus i umarł i powstał i ożył, aby i nad umarłymi i nad żywymi panował.

Tedy się nad nim Bóg zmiłuje, a rzecze: Wybaw go, aby nie zstępował do grobu, bom znalazł ubłaganie.

Podobnie Syn człowieczy nie przyszedł, żeby Mu służono, ale żeby służyć i oddał swoje życie na okup za wielu.

Jeszcze maluczko, a świat mię już więcej nie ogląda; lecz wy mię oglądacie; bo ja żyję, i wy żyć będziecie.

 Pomazaniec nas wykupił z przekleństwa prawa, stając się za nas przekleństwem, jak napisano: "Przeklęty każdy wiszący na drzewie".

 Dlatego do narodów błogosławieństwo Abrahama dociera w Pomazańcu Jeszu, aby obietnicę Tchnienia dostali dzięki okazanej wierze.

 Będąc odblaskiem chwały i odwzorowaniem Jego istoty, zarządza wszystkim przez moc wypowiadanych słów. Po dokonaniu oczyszczenia z grzechów, usiadł po prawicy Majestatu na wysokościach.

Tylko w pokarmach i w napojach, i w różnych omywaniach, i w ustawach cielesnych aż do czasu naprawienia włożone były.

Ani przez krew kozłów i cielców, ale przez własną krew swoję wszedł raz do świątnicy, znalazłszy wieczne odkupienie.

 Tym bardziej krew Pomazańca, który przez tchnienie eonowe siebie przyprowadził bez skazy Bogu, oczyści sumienie nasze od martwych działań dla służby Bogu żywemu.  

Przez którą wolę jesteśmy poświęceni przez ofiarę ciała Jeszu Chrystusa raz uczynioną.

Lecz ten jednę ofiarę ofiarowawszy za grzechy, na wieki siedzi na prawicy Bożej,

Albowiem jedną ofiarą doskonałymi uczynił na wieki tych, którzy bywają poświęceni.

Mając tedy, bracia! wolność, wnijść do świątnicy przez krew Jeszu,

I kapłana wielkiego nad domem Bożym;

 Wpatrując się w Jeszu Przywódcę i Udoskonaliciela wiary, który przeciwko zaoferowanej Mu przyjemności wytrzymał krzyż hańby. Wzgardzony, po prawicy tronu Bożego zasiadł. 

 Gdyż i Pomazaniec raz za grzechy wycierpiał, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby nas przyprowadzić do Boga; zabity wprawdzie w ciele, lecz ożywiony w duchu,

I żyjący; a byłem umarły, a otom jest żywy na wieki wieków. I mam klucze piekła i śmierci.

Tak więc, jak Pan im to powiedział, został uniesiony do nieba i usiadł po prawej stronie Boga.

I rzekł: Oto widzę niebiosa otworzone i Syna człowieczego stojącego po prawicy Bożej.

A wypchnąwszy go z miasta, kamionowali; a świadkowie złożyli szaty swoje u stóp młodzieóca, którego zwano Saul.

A klęknąwszy na kolana, zawołał głosem wielkim: Panie! nie poczytaj im tego za grzech! A to rzekłszy, zasnął.

A tak jeźliście powstali z Chrystusem, tego, co jest w górze, szukajcie, gdzie Chrystus na prawicy Bożej siedzi;

Ale suma tego, co się mówi, ta jest: Iż takiego mamy najwyższego kapłana, który usiadł na prawicy stolicy wielmożności na niebiesiech;

Sługą będąc świątnicy, a prawdziwego onego przybytku, który Pan zbudował, a nie człowiek.

 Z tego zatem powodu i my, otoczeni tak wielką rzeszą świadków, odrzuciwszy wszelkie obciążenie i osaczające nas uchybienie biegiem dążmy do celu, z wytrwałością w przeznaczonych nam zmaganiach.

 który jest po prawicy Boga, jako Ten, który przeszedł do nieba, gdy zostali poddani Mu Posłowie, Władze i Moce.

A ten, który się serc bada, wie, który jest zmysł Ducha, ponieważ według Boga przyczynia się za świętymi.

Przetoż mu dam dział dla wielu, aby się dzielił korzyścią z mocarzami, ponieważ wylał na śmierć duszę swoję, a z przestępcami policzon będąc, on sam grzech wielu odniósł, i za przestępców się modlił.

A dnia onego nie będziecie mnie o nic pytać. Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: O cokolwiek byście prosili Ojca w imieniu mojem, da wam.

W on dzieó w imieniu mojem prosić będziecie; a nie mówię wam: Iż ja będę Ojca prosił za wami;

Albowiem sam Ojciec miłuje was, żeście wy mię umiłowali i uwierzyliście, żem ja od Boga przyszedł.

Nie tylko za tymi proszę, lecz i za onymi, którzy przez słowo ich uwierzą w mię;

A ja tę chwałę, którąś mi dał, dałem im, aby byli jedno, jako my jedno jesteśmy;

Ojcze! któreś mi dał, chcę, abym gdziem ja jest, i oni byli ze mną, aby oglądali chwałę moję, którąś mi dał; albowiemeś mię umiłował przed założeniem świata.

Przetoż mając najwyższego kapłana wielkiego, który przeniknął niebiosa, Jeszu, Syna Bożego, trzymajmyż się tego wyznania.

Albowiem nie mamy najwyższego kapłana, który by nie mógł z nami cierpieć krewkości naszych, lecz skuszonego we wszystkiem na podobieóstwo nas, oprócz grzechu.

Przetoż i doskonale zbawić może tych, którzy przez niego przystępują do Boga, zawsze żyjąc, aby orędował za nimi.

Albowiem Chrystus nie wszedł do świątnicy ręką uczynionej, która by była wizerunkiem prawdziwej, ale do samego nieba, aby się teraz okazywał przed oblicznością Bożą za nami,

 Dzieci moje! Piszę to wam, żebyście nie uchybiali, a jeśli komuś zdarzy się uchybić, to pamiętajcie, że mamy obrońcę u Ojca, którym jest sprawiedliwy Pomazańca Jeszu.

 On jest ofiarą przebłagalną za nasze uchybienia, a nie tylko za nasze, lecz i za błędy całego świata.