Gdyżeście nie wzięli ducha niewoli znowu ku bojaźni, aleście wzięli Ducha przysposobienia synowskiego, przez którego wołamy: Abba, to jest Ojcze!

Tenże duch poświadcza duchowi naszemu, iż jesteśmy dziećmi Bożymi.

A nadzieja nie pohaóbia, przeto iż miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który nam jest dany.

 Tym zaś, który nas przygotował do tej zamiany, jest sam Bóg, który też dał nam, jako zadatek swoje tchnienie. 

 Owocem zaś ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność,  łagodność, opanowanie.

 Prawo nie jest przeciwne temu.

Który jest zadatkiem dziedzictwa naszego na wykupienie nabytej własności, ku chwale sławy jego.

 Bo owoc światła jest we wszelkiej prawości i sprawiedliwości, i w prawdzie. 

Także też i Duch dopomaga mdłościom naszym. Albowiem o co byśmy się modlić mieli, jako potrzeba, nie wiemy; ale tenże Duch przyczynia się za nami wzdychaniem niewymownem.

Nędznyż ja człowiek! Któż mię wybawi z tego ciała śmierci?

 Albowiem w tym namiocie ziemskim wzdychamy, za kwaterą naszą, która jest z nieba, którą chcemy na siebie włożyć, 

 Też bowiem będąc w tym namiocie, wzdychamy, czując obciążenie. Z tego też powodu nie chcemy rozebrać się, ale raczej ubrać, tak żeby zostało pochłonięte to, co jest śmiertelne, przez życie. 

 Ponieważ gdy przybyliśmy do Macedonii, nie mieliśmy wytchnienia, ale byliśmy na wszelkie sposoby uciskani, na zewnątrz nas zwalczano, a wewnątrz czuliśmy niepokój. 

 Dla mnie życiem jest Pomazaniec, a śmierć zyskiem. 

 Jestem między dwoma pragnieniami: mam pragnienie odejść i być z Pomazańcem, bo to o wiele lepsze;

aby doświadczenie waszej wiary, o wiele cenniejsze niż zniszczalne złoto w ogniu próbowane, okazało się – dla wywyższenia, czci i dla chwały – w chwili objawienia się Jeszu Pomazańca,

Bo troskliwe wyglądanie stworzenia oczekuje objawienia synów Bożych.

Ale czego nie widzimy, tego się spodziewamy i tego przez cierpliwość oczekujemy.

Albowiem umierać więcej nie będą mogli; bo będą równi Aniołom, będąc synami Bożymi, gdyż są synami zmartwychwstania.

 Nasze obywatelstwo jest w niebiosach, skąd też zbawiciela oczekujemy, Pana Jeszu Pomazańca.

Który przemieni ciało nasze podłe, aby się podobne stało chwalebnemu ciału jego, według skutecznej mocy, którą też wszystkie rzeczy sobie podbić może.

 Odłożono mi sprawiedliwości wieniec, który wręczy mi Pan, sprawiedliwy sędzia w odpowiednim dniu. Nie tylko zaś mi, ale i wszystkim miłującym objawienie Jego.

Oczekując onej błogosławionej nadziei i objawienia chwały wielkiego Boga i zbawiciela naszego, Jeszu Chrystusa;

 Tak też Pomazaniec pierwszy raz przyszedł, by życie ofiarować, za uwolnienie innych od grzechu, a drugi raz przyjdzie nie z powodu grzechu, ale ukarze się tym, którzy są Jego i wyczekują Go dla ich zbawienia.

 Najmilsi, teraz jesteśmy dziećmi Boga, a jeszcze się nie okazało, czym będziemy. Wiemy, że gdy się okaże, będziemy podobni do Niego, gdyż zobaczymy Go takim, jaki jest.

 Gdy zacznie to się dziać, wyprostujcie się i podnieście głowy wasze w górę, ponieważ nadchodzi odkupienie wasze.

Który jest zadatkiem dziedzictwa naszego na wykupienie nabytej własności, ku chwale sławy jego.

 A nie zasmucajcie Tchnienia Świętego od Boga, którym opieczętowani zostaliście na dzień odkupienia.