Rzekł im tedy zasię Jeszu: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, iżem ja jest drzwiami owiec.

Jamci jest drzwiami; jeźli kto przez mię wnijdzie, zbawiony będzie, a wnijdzie i wynijdzie, a pastwisko znajdzie.

 Odpowiedział mu Jeszu: "Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca jeśli nie przeze Mnie.

A gdy tam przyszli i zgromadzili zbór, oznajmili, co Bóg przez nie uczynił, a iż poganom drzwi wiary otworzył.

Albowiem przezeó mamy przystęp obie strony w jednym Duchu do Ojca.

W którym mamy bezpieczność i przystęp z ufnością przez wiarę jego,

Mając tedy, bracia! wolność, wnijść do świątnicy przez krew Jeszu,

(Drogą nową i żywą, którą nam poświęcił przez zasłonę, to jest przez ciało swoje.)

 Gdyż i Pomazaniec raz za grzechy wycierpiał, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby nas przyprowadzić do Boga; zabity wprawdzie w ciele, lecz ożywiony w duchu,

Daleko tedy więcej teraz usprawiedliwieni będąc krwią jego, zachowani będziemy przez niego od gniewu.

 Jeśli bowiem wrogami będąc, zostaliśmy pojednani z Bogiem przez śmierć Syna Jego, tym bardziej teraz będąc pojednani, zostaniemy zbawieni w żuciu Jego. 

 Teraz ci, którzy są w Pomazańcu Jeszu, nie podlegają potępieniu. {Dotyczy to tych, którzy żyją według tchnienia, a nie ciała.}

A które przenaznaczył, te też powołał; a które powołał, te też usprawiedliwił; a które usprawiedliwił, te też uwielbił.

Który ani własnemu Synowi nie przepuścił, ale go za nas wszystkich wydał: jakoż by wszystkiego z nim nie darował nam?

Któż jest, co by je potępił? Chrystus jest, który umarł, owszem i zmartwychwstał, który też jest na prawicy Bożej, który się też przyczynia za nami.

 Zgodnie z tym co napisano, jesteśmy z Twojego powodu codziennie zabijani, uznano nas za owce rzeźne;

Albowiem pewienem tego, iż ani śmierć, ani żywot, ani Aniołowie, ani księstwa, ani mocarstwa, ani teraźniejsze ani przyszłe rzeczy,

Ktoś ty jest, co sądzisz cudzego sługę? Panu własnemu stoi, albo upada, a ostoi się; albowiem go Bóg może utwierdzić.

 Amen, amen, powiadam wam, że kto słucha mojej nauki i wierzy Temu, który posłał Mnie, ma życie w przyszłym eonie i na sąd nie idzie, ale przechodzi ze śmierci do życia. 

A oznajmuję wam, bracia! Ewangieliję, którąm wam opowiedział, którąście też przyjęli i w której stoicie.

 Dlatego weźcie pełną zbroję od Boga, abyście zdołali przeciwstawić się w dniu złym i wszystkiego dokonując, przetrwać.

do dziedzictwa niezniszczalnego, niesplamionego i niewiędnącego, które jest zachowane w niebiosach dla was,

A nadzieja nie pohaóbia, przeto iż miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który nam jest dany.

Albowiem nadziejąśmy zbawieni. A nadzieja widoma nie jest nadzieją; bo co kto widzi, przecz się tego spodziewa?

 Z nadziei czerpcie radość, z ucisku wytrwałość, w modlitwie nie ustawajcie.

A Bóg nadziei niech was napełni wszelką radością i pokojem w wierze, abyście obfitowali w nadziei przez moc Ducha Świętego.

Aczci ja wiem, iż Odkupiciel mój żyje, a iż w ostateczny dzieó nad prochem stanie.

Którego ja sam oglądam, i oczy moje ujrzą go, a nie inny; choć zniszczały nerki moje we wnętrznościach moich.

Przetoż uweseliło się serce moje, a rozradowała się chwała moja; dotego ciało moje mieszkać będzie bezpiecznie.

Oznajmisz mi drogę żywota; obfitość wesela jest przed obliczem twojem, rozkoszy po prawicy twojej aż na wieki.

Ale ja w sprawiedliwości oglądam oblicze twoje; gdy się ocucę, nasycony będę obrazem obliczności twojej.

Dla złości swojej wygnany bywa niepobożny; ale sprawiedliwy nadzieję ma i przy śmierci swojej.

A sam Pan nasz, Jeszu Chrystus i Bóg a Ojciec nasz, który nas umiłował i dał pociechę wieczną, i nadzieję dobrą przez łaskę,

Ale Chrystus jako syn nad domem swoim panuje, którego domem my jesteśmy, jeźli tylko tę pewną ufność i tę chwałę nadziei aż do koóca stateczną zachowamy.

Abyśmy przez dwie rzeczy nieodmienne (w których niemożebne, aby Bóg kłamał), warowną pociechę mieli, my, którzyśmy się uciekli ku otrzymaniu wystawionej nadziei,

Błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego, Jeszu Pomazańca, który według wielkiego swojego miłosierdzia zrodził nas ponownie z góry do nadziei żywej przez wzbudzenie Jeszu Pomazańca spośród zmarłych, 

którzy mocą Boga chronieni jesteście przez wiarę dla zbawienia przygotowanego, aby się objawić w czasie ostatecznym.

aby doświadczenie waszej wiary, o wiele cenniejsze niż zniszczalne złoto w ogniu próbowane, okazało się – dla wywyższenia, czci i dla chwały – w chwili objawienia się Jeszu Pomazańca,

przyjmując cel waszej wiary, którym jest zbawienie dusz.

 Zwróćcie uwagę, jak wielką miłością obdarował nas Ojciec, że możemy być nazwani dziećmi Boga i faktycznie jesteśmy nimi. Świat dlatego nas nie zna, że Jego nie poznał.

 Każdy, kto ma w Nim tę nadzieję, oczyszcza się, tak jak On jest czysty.

Tym, którzy przez wytrwanie w uczynku dobrym szukają sławy i czci i nieskazitelności, odda żywot wieczny;

Albowiem wszyscy zgrzeszyli i nie dostaje im chwały Bożej.

A jeźliż dziećmi, tedy i dziedzicami, dziedzicami wprawdzie Bożymi, a spółdziedzicami Chrystusowymi, jeźli tylko z nim cierpimy, abyśmy też z nim byli uwielbieni.

Albowiem, (bracia!) mam za to, iż utrapienia teraźniejszego czasu nie są godne onej przyszłej chwały, która się ma objawić w nas.

Nad to rzekł Mojżesz: Ukaż mi proszę, chwałę twoję.

I rzekł: Nie będziesz mógł widzieć oblicza mego; bo nie ujrzy mię człowiek, aby żyw został.

Według rady swej prowadź mię, a potem do chwały przyjmiesz mię.

Pan mu odpowiedział: Dobrze, sługo dobry i wierny. Byłeś wierny w tym, co małe, ustanowię cię nad wieloma; wejdź do radości swego pana.

 Amen, amen, powiadam wam, że kto słucha mojej nauki i wierzy Temu, który posłał Mnie, ma życie w przyszłym eonie i na sąd nie idzie, ale przechodzi ze śmierci do życia. 

Lecz my wszyscy, którzy odkrytem obliczem na chwałę Paóską, jako w zwierciadle patrzymy, w toż wyobrażenie przemienieni bywamy z chwały w chwałę, jako od Ducha Paóskiego.

 Tym bardziej, że cierpienie nasze jest chwilowe i niewielkie, a przyczynia się do wzrostu i tak już ogromnej chwały eonowej. 

Kto zwycięży, dam mu siedzieć z sobą na stolicy mojej, jakom i ja zwyciężył i usiadłem z Ojcem moim na stolicy jego.

 Usłyszałem potężny głos dochodzący od niebiańskiego tronu, który wołał: "To jest mieszkanie Boga pośród ludzi, ponieważ zamieszka z nimi, a oni będą ludami należącymi do Niego, a On będzie Bogiem, który z nimi będzie przebywał, ponieważ jest ich Bogiem.

Mające chwałę Bożą, którego światłość podobna była kamieniowi najkosztowniejszemu, jako kamieniowi jaspisowi, na kształt kryształu przezroczystemu;

A nie potrzebuje to miasto słoóca ani księżyca, aby świeciły w niem; albowiem chwała Boża oświeciła je, a świecą jego jest Baranek.

I patrzyć będą na oblicze jego, a imię jego na czołach ich będzie.

I nocy tam nie będzie i nie będą potrzebować świecy i światłości słonecznej; bo je Pan Bóg oświeca, i królować będą na wieki wieków.