Albowiem mówi Pismo do Faraona: Na tom cię samo wzbudził, abym okazał moc moję na tobie, a iżby opowiadane było imię moje po wszystkiej ziemi.

 Czytamy bowiem w Piśmie: Każdy wierzący w Niego, nie będzie zawstydzony.

Nie odrzuciłci Bóg ludu swego, który przejrzał. Azaż nie wiecie, co mówi Pismo o Elijaszu? jako się przyczynia do Boga przeciwko Izraelowi mówiąc:

Do zakonu raczej i do świadectwa; ale jeźli nie chcą, niechże mówią według słowa tego, w którem niemasz żadnej zorzy.

Czy nie czytaliście tego w Pismach: Kamień, który odrzucili budujący, ten właśnie stał się głowicą narożnika?

Albo mniemacie, iż próżno Pismo mówi: Izali ku zazdrości pożąda duch, który w nas mieszka?

To najpierw wiedząc, iż żadne proroctwo Pisma nie jest własnego wykładu.

 Nie z woli bowiem ludzkiej zostało kiedyś przyniesione proroctwo, ale kierowani Tchnieniem świętym mówili Boga święci ludzie.

Uwierzył tedy Panu, i poczytano mu to ku sprawiedliwości.

Tak jako "Abraham uwierzył Bogu i przyczytano mu to ku sprawiedliwości".

A upatrzywszy to Pismo, iż z wiary Bóg usprawiedliwia pogan, przedtem opowiedziało Abrahamowi, iż w tobie będą błogosławione wszystkie narody.

 W ten sposób wypełniło się Pismo, stwierdzające: Uwierzył Awraam Bogu i doliczono mu to do sprawiedliwości, a nawet przyjacielem Boga został nazwany.

Nie robiącemu zaś, lecz wierzącemu w tego, który usprawiedliwia niepobożnego, przyczytana bywa wiara jego za sprawiedliwość.

To tedy błogosławieóstwo tylko na obrzezkę przychodzi, czy też na nieobrzezkę? Gdyż mówimy, iż wiara Abrahamowi jest przyczytana za sprawiedliwość.

I przyjął znak obrzezki za pieczęć sprawiedliwości onej wiary, która była w nieobrzezce, na to, aby był ojcem wszystkich wierzących w nieobrzezce, aby i onym przyczytana była sprawiedliwość;

Przetoż przyczytano mu to za sprawiedliwość.

Ale i dla nas, którym ma być przyczytano, którzy wierzymy w tego, który wzbudził Jeszu, Pana naszego, z martwych;

Co mu poczytano ku sprawiedliwości od narodu do narodu, aż na wieki.