1
Przetoż jesteś bez wymówki, o człowiecze! który osądzasz; bo w czem drugiego osądzasz, samego siebie osądzasz, ponieważ toż czynisz, który drugiego osądzasz.
2
Lecz wiemy, iż sąd Boży jest według prawdy przeciwko tym, którzy takowe rzeczy czynią.
3
Czy mniemasz, o człowiecze! który osądzasz tych, co takowe rzeczy czynią, a sam je czynisz, że ty ujdziesz sądu Bożego?
4
Czy bogactwy dobrotliwości jego i cierpliwości, i nieskwapliwości pogardzasz, nie wiedząc, iż cię dobrotliwość Boża do pokuty prowadzi?
5
Ale podług zatwardziałości twojej i serca niepokutującego skarbisz sobie samemu gniew na dzieó gniewu i objawienia sprawiedliwego sądu Bożego.
6
Który odda każdemu podług uczynków jego;
7
Tym, którzy przez wytrwanie w uczynku dobrym szukają sławy i czci i nieskazitelności, odda żywot wieczny;
8
A zaś swarliwym i prawdzie nieposłusznym, lecz posłusznym niesprawiedliwości, odda zapalczywość i gniew;
9
Utrapienie i ucisk duszy każdego człowieka, który złość popełnia, Żyda najprzód, potem i Greka;
10
A chwałę i cześć, i pokój wszelkiemu czyniącemu dobre, Żydowi najprzód, potem i Grekowi.
11
Albowiem nie masz względu na osoby u Boga.
12
A którzykolwiek bez zakonu zgrzeszyli, bez zakonu też poginą; a którzykolwiek w zakonie zgrzeszyli, przez zakon sądzeni będą.
13
Za sprawiedliwych zostaną uznani nie ci, co znają prawo, ale ci, którzy je przestrzegają.
14
Zdarza się wśród narodów, które prawa nie otrzymały, że jego członkowie w sposób naturalny prawo przestrzegają, wówczas nie potrzebują znajomości przepisów prawa.
15
Widać to po ich uczynkach, które pochodzą z prawa, zapisanego w ich sercach. Prawo to wspólnie z ich sumieniem w odpowiednim czasie rozliczy ich, stając się ich oskarżycielem lub obrońcą.
16
Stanie się to widoczne w dniu, gdy Bóg osądzi to, co ludzie ukrywają. Osądu dokona Pomazaniec Jeszu na podstawie nauk zawartych w dobrej nowinie.
