A wiemy, iż cokolwiek zakonowi mówi, tym którzy są pod zakonem, mówi, aby wszelkie usta były zatulone i aby wszystek świat podlegał karaniu Bożemu.

Oto się ty nazywasz Żydem i polegasz na zakonie, a chlubisz się Bogiem.

Który się chlubisz zakonem, przez przestępstwo zakonu Boga lżysz?

Bo jeźli Abraham z uczynków jest usprawiedliwiony, ma się czem chlubić, ale nie u Boga.

A tak utwierdzę przymierze moje z tobą, a dowiesz się, żem Ja Pan.

Abyś wspomniała, i zawstydziła się, i nie mogła więcej otworzyć ust dla wstydu swego, gdy cię oczyszczę od wszystkiego, coś czyniła, mówi panujący Pan.

I wspomnicie na złe drogi wasze, i na sprawy wasze, które nie były dobre, i omierzniecie sami sobie w oczach swoich dla nieprawości waszych i dla obrzydliwości waszych.

Nie dla wasci Ja to czynię, mówi panujący Pan, niech wam to jawno będzie; sromajcie się, a wstydźcie się za drogi wasze, o domie Izraelski!

Dnia onego nie zawstydzisz się za żadne uczynki twoje, któremiś wystąpiło przeciwko mnie; bo na ten czas odejmę z pośrodku ciebie tych, którzy się weselą z sławy twojej, a nie będziesz się więcej wywyższało na górze świętobliwości mojej.

Rzekł też i do niektórych, którzy ufali sami w sobie, że byli sprawiedliwymi, a inszych za nic nie mieli, to podobieóstwo:

Faryzeusz stanąwszy, tak się sam u siebie modlił: Dziękuję tobie, Boże! żem nie jest jako inni ludzie, drapieżni, niesprawiedliwi, cudzołożnicy, albo jako i ten celnik.

A celnik stojąc z daleka, nie chciał podnieść i oczu swych w niebo, ale się bił w piersi swoje, mówiąc: Boże! bądź miłościw mnie grzesznemu.

Aby się nie chlubiło żadne ciało przed obliczem jego.

Aby, jako napisano: Kto się chlubi, w Panu się chlubił.

 Kto cię czyni lepszym albo co takiego masz, co by cię wyróżniało, a czego byś nie otrzymał? A jeśli to otrzymałeś, dlaczego chlubisz się tak, jakby to była twoja zasługa, a nie dar?

Albowiem łaską jesteście zbawieni przez wiarę, i to nie jest z was, dar to Boży jest;

Albowiem czynem jego jesteśmy stworzeni w Chrystusie Jeszu ku uczynkom dobrym, które przedtem Bóg zgotował, abyśmy w nich chodzili.

Gdy się jeszcze były dziatki nie narodziły, ani co dobrego albo złego uczyniły, aby się ostało postanowienie Boże według wybrania, nie z uczynków, ale z tego, który powołuje,

Dlaczegoż? Iż nie z wiary, ale jako z uczynków zakonu jej szukali; albowiem się obrazili o kamieó obrażenia,

 Ponieważ w księgach mojżeszowych pisze o usprawiedliwieniu wynikającym z przestrzegania prawa, że dzięki dokładnemu ich przestrzeganiu można żyć.

A ponieważ z łaski, tedyć już nie z uczynków, inaczej łaska już by nie była łaską; a jeźli z uczynków, jużci nie jest łaska; inaczej uczynek już by nie był uczynkiem.

Wiedząc, iż nie bywa usprawiedliwiony człowiek z uczynków zakonu, ale przez wiarę w Jeszu Chrystusa, i myśmy w Jeszu Chrystusa uwierzyli, abyśmy byli usprawiedliwieni z wiary Chrystusowej, a nie z uczynków zakonu, przeto że nie będzie usprawiedliwione z uczynków zakonu żadne ciało.

Znajduję tedy ten zakon w sobie, gdy chcę dobre czynić, że się mnie złe trzyma.

Lecz widzę inszy zakon w członkach moich, odporny zakonowi umysłu mego i który mię zniewala pod zakon grzechu, który jest w członkach moich.

Dziękuję Bogu przez Jeszu Chrystusa, Pana naszego. Przetoż tedy ja sam umysłem służę zakonowi Bożemu, lecz ciałem zakonowi grzechu.

 Ponieważ prawo Tchnienia prowadzące do życia, które jest w Pomazańcu Jeszu, uwolniło nas od prawa uchybienia prowadzącego do śmierci.

Kto uwierzy i zostanie zanurzony, będzie zbawiony, a kto nie uwierzy, będzie osądzony.

Kto wierzy w Syna, ma żywot wieczny; ale kto nie wierzy Synowi, nie ogląda żywota, lecz gniew Boży zostaje nad nim.

 Ale razem zamknęło Pismo wszystkich pod grzech, aby obietnica z wiary w Jeszu Pomazańca była dana wierzącym.

 A takie jest to świadectwo, że Bóg dał nam życie eonowe, a to życie jest w Jego Synu.

 Kto ma Syna Bożego, ma życie. Kto nie ma Syna Bożego, życia także nie ma.