A nie napisano tego dla niego samego, iż mu to przyczytano,

Ale i dla nas, którym ma być przyczytano, którzy wierzymy w tego, który wzbudził Jeszu, Pana naszego, z martwych;

Albowiem w zakonie Mojżeszowym napisano: Nie zawiążesz gęby wołowi młócącemu; izali się Bóg o woły stara?

Czyli zgoła dla nas to mówi? Albowiem dla nas to napisano; gdyż w nadziei ma orać ten, co orze, a kto młóci w nadziei, nadziei swojej ma być uczestnikiem.

A te wszystkie rzeczy przydały się im za wzór, a napisane są dla napomnienia naszego, na których koniec świata przyszedł.

 Całe Pismo, które Bóg natchnął, jest pomocne do nauki, do przekonywania, do poprawy, do wychowywania w szlachetności,

 żeby człowiek należący do Boga był w pełni przygotowany, do każdego dobrego działania.

To najpierw wiedząc, iż żadne proroctwo Pisma nie jest własnego wykładu.

 Nie z woli bowiem ludzkiej zostało kiedyś przyniesione proroctwo, ale kierowani Tchnieniem świętym mówili Boga święci ludzie.

A nie tylko to, ale się też chlubimy z ucisków, wiedząc, iż ucisk cierpliwość sprawuje,

A nadzieja nie pohaóbia, przeto iż miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który nam jest dany.

Albowiem nadziejąśmy zbawieni. A nadzieja widoma nie jest nadzieją; bo co kto widzi, przecz się tego spodziewa?

Ale czego nie widzimy, tego się spodziewamy i tego przez cierpliwość oczekujemy.

 Z nadziei czerpcie radość, z ucisku wytrwałość, w modlitwie nie ustawajcie.

Tęskni dusza moja po zbawieniu twojem, oczekuję na słowo twoje.

Chociażem jest jako naczynie skórzane w dymie, wszakżem ustaw twoich nie zapomniał.

 Bóg nie jest niesprawiedliwy, dlatego nie zapomni o pracy waszej ani o wysiłkach w przejawianiu miłości, którą okazaliście w imieniu Jego, wspierając świętych i służąc im.

 Żebyście nie stali się ociężali, bądźcie naśladowcami tych, którzy przez wiarę i cierpliwość dziedziczą obietnice.

Mówiąc: Zaiste błogosławiąc błogosławić ci będę i rozmnażając rozmnożę cię.

Ludzieć wprawdzie przez większego przysięgają, a przysięga, która się dzieje ku potwierdzeniu, jest między nimi koócem wszystkich sporów.

Abyśmy przez dwie rzeczy nieodmienne (w których niemożebne, aby Bóg kłamał), warowną pociechę mieli, my, którzyśmy się uciekli ku otrzymaniu wystawionej nadziei,

Przetoż nie odrzucajcie ufności waszej, która ma wielką zapłatę.

Albowiem cierpliwości wam potrzeba, abyście wolę Bożą czyniąc, odnieśli obietnicę.

Trwajcie więc cierpliwie, bracia, aż do przyjścia Pana. Oto rolnik czeka wytrwale na cenny plon ziemi, dopóki nie spadnie deszcz wczesny i późny. 

Nie uskarżajcie się, bracia, jeden na drugiego, byście nie popadli pod sąd. Oto sędzia stoi przed drzwiami.

Oto za błogosławionych mamy tych, którzy cierpieli. O cierpliwości Ijobowej słyszeliście i koniec Paóski widzieliście, iż wielce miłosierny jest Pan i litościwy.

Dlatego przepasawszy biodra waszego umysłu i jako trzeźwi całkowicie złóżcie waszą nadzieję w łasce, którą niesie wam objawienie Jeszu Pomazańca.