Bo jeźli Abraham z uczynków jest usprawiedliwiony, ma się czem chlubić, ale nie u Boga.

Lecz chwała Bogu, który nam zawsze zwycięstwo daje w Chrystusie i wonność znajomości swojej objawia przez nas na każdem miejscu.

Tymci wonnością śmierci na śmierć, ale onym wonnością żywota ku żywotowi; lecz do tego, któż jest sposobny?

A takieć ufanie mamy przez Chrystusa ku Bogu,

 On uczynił nas kompetentnymi sługami nowej umowy, nie litery, ale tchnienia; ponieważ litera prowadzi do śmierci, a tchnienie prowadzi do życia.  

 Jestem wobec was bardzo szczery. Jesteście dla mnie powodem do chluby. Jestem pełen pocieszenia i obfituję radością w całym naszym ucisku.  

 Powtarzam, by ktoś nie uznał mnie za szalonego, a jeśli nawet tak mnie, postrzegacie, to jako szalonego przyjmijcie mnie, abym i ja trochę mógł się chlubić. 

 Skoro tak dużo osób chlubi się na sposób cielesny to dlaczego i ja nie miałbym tego robić? 

 Ponieważ znosicie, jak ktoś was zniewala, jak ktoś was objada, jak ktoś was pozbawia własności, jak ktoś wywyższa się pośród was, jak ktoś was znieważa. 

 Są Hebrajczykami i ja jestem Iszraelelitą. Potomstwem Awraama są, ja także jestem potomkiem Awraama. 

 Od Judejczyków dostałem pięć razy po czterdzieści uderzeń bez jednego. 

 W podróżach często, w niebezpieczeństwach na rzekach, w niebezpieczeństwach od bandytów, w niebezpieczeństwach od rodaków, w niebezpieczeństwach od narodów, w niebezpieczeństwach w mieście, w niebezpieczeństwach na pustkowiu, w niebezpieczeństwach na morzu, w niebezpieczeństwach między fałszywymi braćmi.  

 Poza tym wszystkim borykam się z wrogimi mi ugrupowania i codziennie martwię się o wszystkie zgromadzenia powołanych. 

 Jeśli mam się chlubić, to słabością moją będę się chlubił. 

 Choć przechwalanie się nie jest niczym dobrym to jednak wspomnę o moich widzeniach i objawieniach Pana. 

 Stałem się nierozsądny, wy mnie do tego skłoniliście, ponieważ to wy powinniście zabiegać o moją pozycję u was, ponieważ w żaden sposób nie pozostałem w tyle za tymi wielkimi apostołami, choć sam z siebie jestem nikim.  

 W czym potraktowałem was gorzej od innych zgromadzeń? Chyba tylko w tym, że nie byłem dla was ciężarem. wybaczcie mi tę niesprawiedliwość. 

 Z wielką chęcią poniosę koszty, aż do wyczerpania zasobów dla was, nawet jeśli bardziej was miłując, sam nie jestem przez was miłowany. 

 Czy przez te osoby, które do was wysłałem, kiedykolwiek was jakoś wykorzystałem? 

 Nadal myślicie, że się przed wami usprawiedliwiamy? W obliczu Boga w Pomazańcu zapewniamy was umiłowani, że wszystko robimy dla wszego zbudowania. 

 Oby ponownie Bóg mnie nie poniżył u was tym, że będę opłakiwał wielu, którzy uchybili i nie skorygowali swojego myślenia z powodu nieczystości, niemoralności i wyuzdania, którego się dopuścili. 

Albowiem każdy najwyższy kapłan z ludzi wzięty, za ludzi bywa postanowiony w tych rzeczach, które do Boga należą, to jest, aby ofiarował dary i ofiary za grzechy.