Boć jeden wierzy, iż może jeść wszystko, a drugi będąc słaby, jarzynę jada.

Bo jeden różność czyni między dniem a dniem, a drugi każdy dzieó za równo sądzi; każdy niech będzie dobrze upewniony w zmyśle swoim.

Wiem i upewnionym jest przez Pana Jeszu, iż nie masz nic przez się nieczystego, tylko temu, który mniema co być nieczystem, to temu nieczyste jest.

Ale kto jest wątpliwy, jeźliby jadł, potępiony jest, iż nie je z wiary; albowiem cokolwiek nie jest z wiary, grzechem jest.

Bracia, jeśli zmierza człowiek (do) upadku, wy, którzy jesteście duchowi, korygujcie takiego w duchu łagodności, obserwując samych siebie, abyście i wy nie ulegli pokusie.

Jeźli kto jest mądry i umiejętny między wami? niech pokaże dobrem obcowaniem uczynki swoje w mądrej cichości.

Albowiem tego, co czynię, nie pochwalam; bo nie, co chcę, to czynię, ale czego nienawidzę, to czynię.

Nędznyż ja człowiek! Któż mię wybawi z tego ciała śmierci?

A sam się o to pilnie staram, abym zawsze miał sumienie bez obrażenia przed Bogiem i przed ludźmi.

Albowiem toć jest chluba nasza, świadectwo sumienia naszego, żeśmy w prostocie i w szczerości Bożej, nie w cielesnej mądrości, ale w łasce Bożej na świecie obcowali, a najwięcej między wami.

 Umiłowani, jeśli serce nas nie oskarża, to ufnie stajemy przed Bogiem.