Przykazanie nowe daję wam, abyście się społecznie miłowali; jakom i ja was umiłował, abyście się i wy społecznie miłowali.

Stądci poznają wszyscy, żeście uczniami moimi, jeźli miłość mieć będziecie jedni przeciwko drugim.

Toć wam przykazuję, abyście się społecznie miłowali.

Aby wszyscy byli jedno, jako ty, Ojcze! we mnie, a ja w tobie; aby i oni w nas jedno byli, aby świat uwierzył, żeś ty mię posłał.

A onego mnóstwa wierzących było serce jedno i dusza jedna, a żaden z majętności swoich nie zwał nic swojem własnem, ale mieli wszystkie rzeczy spólne.

Bo w Chrystusie Jeszu ani obrzezka nic nie waży, ani nieobrzezka, ale wiara przez miłość skuteczna;

 Wy bracia jesteście powołani do wolności, ale nie do wolności dla pragnień ciała, przeciwnie w miłości służcie sobie nawzajem.

 Owocem zaś ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność,  łagodność, opanowanie.

Proszę was tedy ja więzieó w Panu, abyście chodzili tak, jako przystoi na powołanie, którem jesteście powołani;

Starając się, abyście zachowali jedność ducha w związce pokoju.

Usłyszawszy o wierze waszej w Chrystusie Jeszu i miłości przeciwko wszystkim świętym,

 O miłości braterskiej nie ma potrzeby wam pisać ponieważ jesteście pouczeni przez Boga, by wzajemnie się miłować.

 Powinniśmy zawsze dziękować Bogu za was, bracia, co z resztą jest słuszne, ponieważ wasza wiara bardzo wzrasta i obfituje miłość wzajemna u każdego z was.

 Miłość braterska niech trwa.

Oczyszczając dusze wasze w posłuszeństwie prawdzie, do nieobłudnej miłości braterskiej z czystego serca jedni drugich miłujcie żarliwie.

Wszystkich szanujcie, braterstwo miłujcie, Boga się bójcie, władcę honorujcie.

Na koniec zaś bądźcie wszyscy jednomyślni, współczujący, pełni braterskiej miłości, miłosierni, pokorni!

Nie oddawając złego za złe, ani łajania za łajanie, lecz przeciwnym obyczajem dobrorzecząc, gdyż wiecie, iż na to powołani jesteście, abyście błogosławieóstwo odziedziczyli.

przez pobożność braterską miłość, a przez braterskie odczucia miłość ogólną.

 Kto twierdzi, że jest oświecony, a brata swojego nienawidzi, nadal jest w ciemności.

 Kto nienawidzi brata swojego w ciemności jest, w ciemności chodzi i nie wie gdzie idzie, ponieważ ciemność zaślepiła oczy jego.

 Po tym odróżnia się dzieci Boga od dzieci oszczercy. Każdy, kto nie czyni sprawiedliwości, nie jest z Boga, jak również ten, kto nie kocha swojego brata.

 Nie jak Kain, który był przedstawicielem złego i zamordował swego brata. Dlaczego go zamordował? Ponieważ praca jego była zła, zaś brata jego podobała się Bogu. 

 My wiemy, że przeszliśmy ze śmierci do życia, ponieważ miłujemy braci a ci, którzy nie miłują, pozostają w ciemności.

 Po tym rozpoznaliśmy miłość, że On poświęcił dla nas swoją duszę; i my powinniśmy poświęcać duszę za braci.

 Dzieci, miłujmy nie słowem ani językiem, lecz działaniem i prawdą.

 Umiłowani, jeśli tak Bóg nas umiłował to, też my powinniśmy wzajemnie się miłować.

 Jeśli ktoś twierdzi, że miłuje Boga, a jednocześnie brata swojego nie darzy miłością, jest kłamcą. Kto nie potrafi miłować współbraci, których widzi, tym bardziej nie zdoła miłować Boga, którego nie widzi.

 A to polecenie mamy od Niego, żeby ten, co miłuje Boga, wiedział, że musi miłować swojego brata.

 Każdy wierzący, że Jeszu jest Pomazańcem, z Boga jest zrodzony, a każdy miłujący tego, który zrodził, miłuje też tego, który jest z niego zrodzony.

 Po tym poznajemy, że miłujemy dzieci Boga, że kochamy Boga i spełniamy Jego polecenia.

I schadzali się synowie jego, a sprawowali uczty, każdy w domu swym, dnia swojego; i posyłali, a wzywali trzy siostry swoje, aby jadały i pijały z nimi.

Pieśó stopni Dawidowa. Oto jako rzecz dobra, i jako wdzięczna, gdy bracia zgodnie mieszkają.

Izali nie wszystka ziemia jest przed obliczem twojem? odłącz się proszę ode mnie; jeźli w lewą pójdziesz ja pójdę w prawą, a jeźli ty w prawą, ja się udam w lewą.

Nie tak będzie u was. Kto by między wami chciał stać się wielkim, niech będzie waszym usługującym. 

Ale gdybyś był wezwany, szedłszy, usiądź na pośledniem miejscu; a gdyby przyszedł ten, który cię wezwał, rzekłby tobie: Przyjacielu! posiądź się wyżej; tedy będziesz miał cześć przed spółsiedzącymi z tobą.

Nic nie czyniąc spornie, albo przez próżną chwałę, ale w pokorze jedni drugich mając za wyższych nad się.

 Podobnie młodsi, poddajcie (się) starszym, wszyscy zaś wzajemnie pokorą owińcie (się). Bóg, hardym sprzeciwia się, uniżonym zaś daje łaskę.