I prosił go o listy do Damaszku do bóżnic, iż jeźliby tam znalazł tej drogi (tą drogą idących) których mężów albo niewiasty, aby ich związane przywiódł do Jeruzalemu.

A gdy jechał, stało się, gdy się przybliżał do Damaszku, że z prędka oświeciła go światłość z nieba.

I zdumiewali się wszyscy, którzy go słuchali, i mówili: Izali to nie jest ten, który burzył w Jeruzalemie tych, którzy wzywali imienia tego? i tuć na to przyszedł, aby ich związawszy, wiódł do najwyższych kapłanów?

I kamionowali Szczepana modlącego się i mówiącego: Panie Jeszu! przyjmij ducha mojego!

 Dlaczego teraz zwlekasz? Wstań, zanurz się i zmyj z siebie swoje uchybienia, wzywając Jego imienia! 

 Ponieważ nie ma już podziału na Judejczyków i resztę ludzi. Jest jeden Pan, ten sam dla wszystkich ludzi, hojny dla każdego, kto będzie Go wzywał.

 Jak mają wzywać tego, w którego nie uwierzyli? Jak zaś uwierzą w tego, o którym nie słyszeli? Jak zaś mają usłyszeć bez głoszącego? 

Zborowi Bożemu, który jest w Koryncie, poświęconym w Chrystusie Jeszu, powołanym świętym, ze wszystkimi, którzy wzywają imienia Pana naszego Jeszu Chrystusa na wszelkiem miejscu, i ich, i naszem.

Chroó się też pożądliwości młodzieóczych, a naśladuj sprawiedliwości, wiary, miłości, pokoju z tymi, którzy wzywają Pana z czystego serca.