Tedy odpowiedział Paweł: Cóż czynicie płacząc i serce mi psując? Albowiem ja nie tylko być związanym, ale i umrzeć jestem gotowy w Jeruzalemie dla imienia Pana Jeszu.

 Kto nas oddali od miłości Pomazańca? Czy zdoła tego dokonać ucisk, gnębienie, prześladowanie. albo głód, nagość, niebezpieczeństwo, lub miecz? 

 Ale to wszystko przezwyciężamy przez tego, który nas umiłował.

Ani wysokość, ani głębokość, ani żadne insze stworzenie nie będzie nas mogło odłączyć od miłości Bożej, która jest w Jeszu Chrystusie, Panu naszym.

 A tak, bracia moi umiłowani. Bądźcie utwierdzeni, mocni i nie dajcie się zachwiać, obfitujcie zawsze w dziele Pana, wiedząc, że trud wasz nie jest daremny w Panu. 

 Dzięki okazanemu nam miłosierdziu otrzymaliśmy dar usługiwania, bez zniechęcania się.

 Jesteśmy na różne sposoby uciskani, ale nie zgnieceni. Bywamy niepewni, ale nie zagubieni.  

 Jesteśmy prześladowani, ale nie jesteśmy opuszczeni. Bywamy powaleni, ale nie pokonani. 

 Dlatego nie ulegamy zniechęceniu. Wprawdzie cieleśnie, ulegamy zniszczeniu, to jednak wewnętrznie odnawiamy się dzień po dniu. 

 Nie wypatrujemy dla siebie tego co widzialne, ale tego co niewidzialne. Ponieważ widzialne jest chwilowe, a niewidzialne jest eonowe. 

 Ale we wszystkim polecamy samych siebie, jako sług Boga, w wielkiej cierpliwości, w uciskach, w niedostatkach, w utrapieniach,

 w czystości, w poznaniu, w cierpliwości, w łagodności, w Tchnieniu świętym, w miłości nieobłudnej, 

 Przez chwałę i zniewagę, przez potwarz i sławę, jak oszuści i prawdomówni, 

Jako smutni, wszakże zawsze weseli; jako ubodzy, wszakże wielu ubogacający; jako nic nie mający, wszakże wszystko trzymający.

 Jestem wobec was bardzo szczery. Jesteście dla mnie powodem do chluby. Jestem pełen pocieszenia i obfituję radością w całym naszym ucisku.  

 Dlatego mam upodobanie w słabościach cielesnych, w  doznanych zniewagach, w narzuconym mi przymusie, w prześladowaniach i uciskach znoszonych dla Pomazańca. Ponieważ gdy jestem słaby, wówczas czuję moc. 

Przetoż proszę, abyście nie słabieli dla ucisków moich za was, co jest chwałą waszą.

Ale chociażeśmy i przedtem cierpieli, i zelżeni byli (jako wiecie) w mieście Filipach, wszakże bezpiecznieśmy sobie poczęli w Bogu naszym, w opowiadaniu u was Ewangielii Bożej z wielkim bojem,

Aby się żaden nie poruszał w tych uciskach; gdyż sami wiecie, żeśmy na to wystawieni.

Dla której też przyczyny te rzeczy cierpię; aleć się nie wstydzę, gdyż wiem, komum uwierzył i pewienem, iż on mocen jest tego, czego mi się powierzył, strzec aż do onego dnia.

Prześladowania, ucierpienia, które mię spotkały w Antyjochii, w Ikonii i w Listrze, jakiem prześladowania podejmował; a ze wszystkich wyrwał mię Pan.

Ale Pan przy mnie stał i umocnił mię, aby przez mię zupełnie utwierdzone było kazanie, a iżby je słyszeli wszyscy poganie, i byłem wyrwany z paszczęki lwiej.

Albowiemeście i z więzienia mego ze mną utrapieni byli i rozchwycenie majętności waszych przyjęliście z radością, wiedząc, że macie w sobie lepszą majętność w niebie, i trwającą.

 Z tego zatem powodu i my, otoczeni tak wielką rzeszą świadków, odrzuciwszy wszelkie obciążenie i osaczające nas uchybienie biegiem dążmy do celu, z wytrwałością w przeznaczonych nam zmaganiach.

Przetoż uważajcie, jaki jest ten, który podejmował takowe od grzeszników przeciwko sobie sprzeciwianie, abyście osłabiwszy w umysłach waszych, nie ustawali.

 Odważnie zaś i z radością wolimy raczej znaleźć się poza mieszkaniem z ciała i zamieszkać przy Panu. 

Według troskliwego oczekiwania i nadziei mojej, iż się w niczem nie zawstydzę; ale z wszelakiem bezpieczeóstwem, jako zawsze, tak i teraz, uwielbionym będzie Chrystus w ciele mojem, lub przez żywot, lub przez śmierć.

 Dalsze życie to owocna praca, co mam wybrać? 

Ale choćbym ofiarowany był dla ofiary i usługi wiary waszej, weselę się i spółweselę się ze wszystkimi wami;

Który się teraz raduję w doległościach moich dla was i dopełniam ostatków ucisków Chrystusowych na ciele mojem za ciało jego, które jest kościół.

 Po tym rozpoznaliśmy miłość, że On poświęcił dla nas swoją duszę; i my powinniśmy poświęcać duszę za braci.

Ale go oni zwyciężyli przez krew Baranka i przez słowa świadectwa swego, a nie umiłowali duszy swojej aż do śmierci.

Jam cię uwielbił na ziemi, i dokoóczyłem sprawę, którąś mi dał, abym ją czynił.

Azaż nie wiecie, iż ci, którzy w zawód bieżą, wszyscyć więc bieżą, lecz jeden zakład bierze? Także bieżcie, abyście otrzymali.

Ja tedy tak bieżę, nie jako na niepewne; tak szermuję, nie jako wiatr bijąc.

Bracia! jać o sobie nie rozumiem, żebym już uchwycił.

 kto więc jest dojrzały, niech tak samo rozumuje; a jeśli macie inne zrozumienie, to Bóg wam objawi;

Albowiem ja już bywam ofiarowany, a czas rozwiązania mego nadchodzi.

 Odłożono mi sprawiedliwości wieniec, który wręczy mi Pan, sprawiedliwy sędzia w odpowiednim dniu. Nie tylko zaś mi, ale i wszystkim miłującym objawienie Jego.

Ponieważ zaliczony był do naszego grona, więc otrzymał swój przydział w tym usługiwaniu.

 Odpowiedział mu Pan: "Idź, ponieważ wybrałem go na naczynie, w którym zaniesie imię moje do narodów, królów i synów Iszraela."

I rzekł do mnie: Idźże, boć ja cię do pogan daleko poślę.

Wyrywając cię od tego ludu i od pogan, do których cię teraz posyłam,

Ku otworzeniu oczu ich, aby się nawrócili z ciemności do światłości, a z mocy szataóskiej do Boga, aby tak wzięli odpuszczenie grzechów i dział między poświęconymi przez wiarę, która jest w mię.

Albowiem jeźli to dobrowolnie czynię, mam zapłatę; jeźli poniewolnie, szafarstwa mi powierzono.

Jakąż tedy mam zapłatę? Abym Ewangieliję opowiadając, bez nakładu wystawił Ewangieliję Chrystusową, na to, żebym źle nie używał wolności mojej przy Ewangielii.

 Dzięki okazanemu nam miłosierdziu otrzymaliśmy dar usługiwania, bez zniechęcania się.

 Paweł, apostoł posłany nie przez ludzi, ani przez jakiegoś człowieka, ale przez Jeszu Pomazańca i Boga Ojca, który wzbudził go z grona zmarłych, 

To słowo swoje przez kazanie, które mi jest zwierzone według rozrządzenia zbawiciela naszego Boga:

Świadectwo wydawając i Żydom, i Grekom o pokucie ku Bogu i o wierze w Pana naszego Jeszu Chrystusa.

Ale i wy świadczyć będziecie; bo ze mną od początku jesteście.

 jak my uciekniemy przed karą, zaniedbując tak wielkie zbawienie, które pochodzi z przemowy samego Pana przez tych, którzy go słyszeli, nam jest potwierdzone?

Którym i Bóg świadectwo wydawał przez znamiona i cuda, i rozliczne mocy, i przez udzielanie Ducha Świętego według woli swojej.

I byli tam przez długi czas, bezpiecznie mówiąc w Panu, który dawał świadectwo słowu łaski swojej i czynił to, że się działy znamiona i cuda przez ręce ich.

Poseł przemówił do nich: Przestańcie się bać, bo przynoszę wam dobrą nowinę, powód do wielkiej radości, która będzie udziałem wszystkich ludzi.

ponieważ dziś urodził się wam w mieście Dawidowym Zbawiciel, którym jest Pomazaniec Pan.

 Usprawiedliwieni bezpłatnie Jego łaską przez odkupienie w Pomazańcu Jeszu.

Ku okazaniu sprawiedliwości swojej w teraźniejszym czasie, na to, aby on był sprawiedliwym i usprawiedliwiającym tego, który jest z wiary Jeszu.

A robiącemu zapłata nie bywa przyczytana podług łaski, ale podług długu;

A zakon przytem nastąpił, aby obfitował grzech; lecz gdzie się grzech rozmnożył, tam łaska tem więcej obfitowała.

Aby jako grzech królował ku śmierci, tak też aby łaska królowała przez sprawiedliwość ku żywotowi wiecznemu przez Jeszu Chrystusa, Pana naszego.

A ponieważ z łaski, tedyć już nie z uczynków, inaczej łaska już by nie była łaską; a jeźli z uczynków, jużci nie jest łaska; inaczej uczynek już by nie był uczynkiem.

 ku chwale uwielbienia łaski Jego, którą obdarzył nas w Umiłowanym.

Lecz Bóg, który jest bogaty w miłosierdziu, dla wielkiej miłości swojej, którą nas umiłował.

I pospołu z nim wzbudził, i pospołu z nim posadził na niebiesiech w Chrystusie Jeszu,

Albowiem łaską jesteście zbawieni przez wiarę, i to nie jest z was, dar to Boży jest;

Albowiem czynem jego jesteśmy stworzeni w Chrystusie Jeszu ku uczynkom dobrym, które przedtem Bóg zgotował, abyśmy w nich chodzili.

Albowiem okazała się łaska Boża, zbawienna wszystkim ludziom,

Ale gdy się okazała dobrotliwość i miłość ku ludziom zbawiciela naszego, Boga,

Którego wylał na nas obficie przez Jeszu Chrystusa, zbawiciela naszego,

Przez Sylwana wam wiernego brata, jako rozumiem, krótkom pisał, napominając i świadcząc, iż ta jest prawdziwa łaska Boża, w której stoicie.