Widząc to, Piotr odezwał się do ludu: Mężczyźni Iszraelici, czemu się dziwicie temu, albo na nas czemu patrzycie, jakbyśmy własną mocą albo pobożnością sprawili, że on chodzi?

I rzekł do nich: Mężowie Izraelscy! miejcie się na baczeniu z strony tych ludzi, co byście mieli czynić.

Tedy powstawszy Paweł, a ręką skinąwszy rzekł: Mężowie Izraelscy i którzy się boicie Boga! słuchajcie:

Wołając: Mężowie Izraelscy, ratujcie! Tenci to jest człowiek, który przeciwko ludowi i zakonowi, i miejscu temu wszystkich wszędy uczy, nadto i Greki wprowadził do kościoła, i splugawił to miejsce święte.

Nie bój się, robaczku Jakóbie, garstko ludu Izraelskiego! Jać będę na pomocy, mówi Pan a odkupiciel twój, Święty Izraelski.

Wiedzcie wy wszyscy i cały lud Iszraela, że w imię Jeszu Pomazańca Nazarejczyka - którego ukrzyżowaliście, a którego Bóg wskrzesił z martwych - że dzięki Niemu ten człowiek stoi przed wami zdrowy.

Albowiemeśmy go słyszeli mówiącego: Iż ten Jeszu Nazareóski zburzy to miejsce i odmieni ustawy, które nam podał Mojżesz.

A jam odpowiedział: Ktoś jest, Panie? I rzekł do mnie: Jam jest Jeszu Nazareóski, którego ty prześladujesz.

Albowiemeśmy znaleźli tego męża zaraźliwego i wszczynającego rozruch między wszystkimi Żydami po wszystkim świecie, i herszta tej sekty Nazarejczyków.

Mnieć się wprawdzie samemu zdało, żem był powinien przeciwko imieniowi Jeszu Nazareóskiego wiele przeciwnych rzeczy czynić.

 Po przyjściu osiedlił się w miejscowości zwanej Nazaret i w ten sposób spełniło się to, co zostało przepowiedziane przez proroków, że będzie nazwany Nazarejczykiem.

Filip znalazł Natanaela i rzekł mu: Znaleźliśmy onego, o którym pisał Mojżesz w zakonie i prorocy, Jeszu, syna Józefowego, z Nazaretu.

Napisał też Piłat i napis, i postawił nad krzyżem; a było napisane: Jeszu Nazareóski, król żydowski.

Wy wiecie, co się działo po wszystkiem Żydostwie, począwszy od Galilei, po chrzcie, który Jan opowiadał;

Wie bowiem i król o tych rzeczach, przed którym bezpiecznie mówię, gdyż nie tuszę, aby co z tych rzeczy u niego było tajno, ponieważ się to nie w kącie działo.

A Jan, gdy usłyszał w więzieniu o czynach Pomazańca, posłał swoich uczniów,

Jeszu, odpowiedział im: Idźcie, donieście Janowi, co słyszycie i widzicie.

i błogosławiony jest ten, który nie będzie przeze Mnie zgorszony.

A gdy przyszli do niego mężowie oni, rzekli: Jan Chrzciciel posłał nas do ciebie, mówiąc: Tyżeś jest ten, który ma przyjść, czyli inszego czekać mamy?

A odpowiadając Jeszu, rzekł im: Szedłszy oznajmijcie Janowi, coście widzieli i słyszeli, iż ślepi widzą, chromi chodzą, trędowaci biorą oczyszczenie, głusi słyszą, umarli zmartwychwstają, a ubogim opowiadana bywa Ewangielija.

A odpowiadając mu jeden, któremu było imię Kleofas, rzekł mu: Tyś sam przychodniem w Jeruzalemie, a nie wiesz, co się w niem w tych dniach stało?

 Ten przyszedł do Niego w nocy i powiedział: Rabbi! Wiemy, że przychodzisz od Boga jako nauczyciel; nikt bowiem nie mógłby czynić takich znaków, jakie Ty czynisz, gdyby Bóg z nim nie był.

Ale ja mam świadectwo większe niż Janowe; albowiem sprawy, które mi dał Ojciec, abym je wykonał, te same sprawy, które ja czynię, świadczą o mnie, iż mię Ojciec posłał.

A oni ludzie, ujrzawszy cud, który uczynił Jeszu, mówili: Tenci jest zaprawdę on prorok, który miał przyjść na świat.

Sprawujcież nie pokarm, który ginie, ale pokarm, który trwa ku żywotowi wiecznemu, który wam da Syn człowieczy; albowiem tego zapieczętował Bóg Ojciec.

A wiele ich z ludu uwierzyli weó i mówili: Chrystus gdy przyjdzie, izaż więcej cudów uczyni nad te, które ten uczynił?

Jeźliż nie czynię spraw Ojca mego, nie wierzcież mi.

Tedy się zebrali przedniejsi kapłani i Faryzeuszowie w radę, i mówili: Cóż uczynimy? Albowiem ten człowiek wiele cudów czyni.

Świadczył tedy lud, który z nim był, iż Łazarza zawołał z grobu i wzbudził go od umarłych.

Nie wierzysz, iżem ja w Ojcu, a Ojciec we mnie? Słowa, które ja do was mówię, nie od samego siebie mówię, lecz Ojciec, który we mnie mieszka, on czyni sprawy.

Wierzcie mi, żem ja w Ojcu, a Ojciec we mnie; wżdy przynajmniej dla samych spraw wierzcie mi.

 Gdybym nie dokonał wśród nich dzieł, których nikt inny nie dokonał, nie mieliby uchybienia, teraz jednak widzieli (je), a mimo to znienawidzili tak Mnie, jak i mojego Ojca.

Którym i Bóg świadectwo wydawał przez znamiona i cuda, i rozliczne mocy, i przez udzielanie Ducha Świętego według woli swojej.

A gdy tam przyszli i zgromadzili zbór, oznajmili, co Bóg przez nie uczynił, a iż poganom drzwi wiary otworzył.

Na ten widok tłumy przestraszyły się i oddały chwałę Bogu, który dał ludziom taką władzę.

Jeśli jednak Ja wypędzam demony, mając Tchnienie Boże – to znaczy, że przybyła do was władza Boga.

Ale jeźliż ja palcem Bożym wyganiam dyjabły, zaisteć przyszło do was królestwo Boże.

A Jeszu im odpowiedział: Ojciec mój aż dotąd pracuje, i ja pracuję;

Odpowiedział tedy Jeszu i rzekł im: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, nie może Syn sam od siebie nic czynić, jedno co widzi, że Ojciec czyni; albowiem cokolwiek on czyni, to także i Syn czyni.

Być ten nie był od Boga, nie mógłciby nic uczynić.

Powiedział jej Jeszu: Azażem ci nie rzekł, iż jeźli uwierzysz, oglądasz chwałę Bożą?

A jamci wiedział, że mię zawsze wysłuchiwasz; alem to rzekł dla ludu wokoło stojącego, aby wierzyli, żeś ty mię posłał.

Nie wierzysz, iżem ja w Ojcu, a Ojciec we mnie? Słowa, które ja do was mówię, nie od samego siebie mówię, lecz Ojciec, który we mnie mieszka, on czyni sprawy.

Wierzcie mi, żem ja w Ojcu, a Ojciec we mnie; wżdy przynajmniej dla samych spraw wierzcie mi.