Żaden nie mówi: Gdzież jest Bóg, stworzyciel mój, choć on daje śpiewanie i w nocy?

Boże mój! Boże mój! czemuś mię opuścił? oddaliłeś się od wybawienia mego, od słów ryku mego.

Przepaść przepaści przyzywa, na szum upustów twoich: wszystkie powodzi twoje i nawałności twoje na mię się zwaliły.

Przychodziły mi na pamięć dni przeszłe i lata dawne.

Wspominam sobie i w nocy na imię twoje, Panie! i strzegę zakonu twego.

O północy wstaję, abym cię wysławiał w sądach sprawiedliwości twojej.

Tedy zaśpiewacie, jako gdy się w nocy obchodzi uroczyste święto, a rozweselicie się w sercu jako ten, który idzie z piszczałką, idąc na górę Paóską, do skały Izraelskiej;

A wzywaj mię w dzieó utrapienia: tedy cię wyrwę, a ty mię uwielbisz.

Głos mój podnoszę do Boga, kiedy wołam; głos mój podnoszę do Boga, aby mię wysłuchał.

Będzie mię wzywał, a wysłucham go; Ja z nim będę w utrapieniu, wyrwę go, i uwielbię go.

Wówczas powiedział im: Smutna jest moja dusza aż do śmierci; zostańcie tutaj i czuwajcie ze Mną.

Odszedł trochę dalej, upadł, twarzą do ziemi modlił się słowami: Ojcze mój, jeśli to jest możliwe, niech Mnie ominie ten kielicha, jednak nie jak Ja chcę, ale jak Ty.

Ale będąc w boju, gorliwiej się modlił, a był pot jego jako krople krwi ściekające na ziemię.

Który za dni ciała swego modlitwy i uniżone prośby do tego, który go mógł zachować od śmierci, z wołaniem wielkiem i ze łzami ofiarował, i wysłuchany jest dla uczciwości.

Jest kto utrapiony między wami, niechże się modli; jest kto dobrej myśli, niechajże śpiewa.

A tak oni szli od obliczności onej rady, radując się, iż się stali godnymi odnosić zelżywość dla imienia Jeszu.

(Psalm Dawidowy, gdy sobie odmienił postawę przed Abimelechem, od którego będąc wygnany, odszedł.)

 Błogosławieni, prześladowani z powodu sprawiedliwości, gdyż ich jest władza niebios.

 Błogosławieni jesteście, gdy was będą znieważać, prześladować i kłamliwie przypisywać wam wszelkie zło ze względu na Mnie.

Błogosławieni będziecie, gdy was ludzie nienawidzieć będą, i gdy wyłączą, i będą was sromocić, i imię wasze wyrzucą jako złe, dla Syna człowieczego.

Radujcie się dnia tego i weselcie się; albowiem oto zapłata wasza jest obfita w niebiesiech; boć tak właśnie prorokom czynili ojcowie ich.

A nie tylko to, ale się też chlubimy z ucisków, wiedząc, iż ucisk cierpliwość sprawuje,

 Z nadziei czerpcie radość, z ucisku wytrwałość, w modlitwie nie ustawajcie.

 Jesteśmy na różne sposoby uciskani, ale nie zgnieceni. Bywamy niepewni, ale nie zagubieni.  

 Jesteśmy prześladowani, ale nie jesteśmy opuszczeni. Bywamy powaleni, ale nie pokonani. 

 Dlatego nie ulegamy zniechęceniu. Wprawdzie cieleśnie, ulegamy zniszczeniu, to jednak wewnętrznie odnawiamy się dzień po dniu. 

 Tym bardziej, że cierpienie nasze jest chwilowe i niewielkie, a przyczynia się do wzrostu i tak już ogromnej chwały eonowej. 

Jako smutni, wszakże zawsze weseli; jako ubodzy, wszakże wielu ubogacający; jako nic nie mający, wszakże wszystko trzymający.

Ale choćbym ofiarowany był dla ofiary i usługi wiary waszej, weselę się i spółweselę się ze wszystkimi wami;

Radujcie się zawsze w Panu; znowu mówię, radujcie się.

 O nic się nie zamartwiajcie, ale w każdej modlitwie i błaganiu z podziękowaniem wyjawcie Bogu wasze prośby.

Który się teraz raduję w doległościach moich dla was i dopełniam ostatków ucisków Chrystusowych na ciele mojem za ciało jego, które jest kościół.

Pokój Pomazańca, do którego jesteście powołani w jednym ciele, niech rządzi w sercach waszych. Zachowujcie też wdzięczność.

 A wszystko, cokolwiek czynicie w słowie albo w czynie, wszystko czyńcie w imieniu Pana Jeszu, dziękując Bogu i Ojcu przez Niego.

 W każdej sytuacji zachowujcie radość.

 Za wszystko dziękujcie, taka bowiem jest wola Boga w Pomazańcu Jeszu względem was.

 Przede wszystkim moi drodzy bądźcie zadowoleni z wszelkich prób, z którymi się zmagacie,

Nim się cieszycie, chociaż teraz trochę, gdy trzeba, gdy zostaliście zasmuceni różnorodnymi próbami, 

którego miłujecie, chociaż Go nie widzieliście, w którego teraz nie widząc, wierzycie i cieszycie się radością wielką i chwalebną,

Jeźli was lżą dla imienia Chrystusowego, błogosławieni jesteście, gdyż on Duch chwały a Duch Boży odpoczywa na was, który względem nich bywa bluźniony, ale względem was bywa uwielbiony.

A wiele starców, z kapłanów, i z Lewitów, i z przedniejszych domów ojcowskich, którzy widzieli dom pierwszy, gdy zakładano ten dom przed oczyma ich, płakali głosem wielkim, a zasię wiele ich krzyczało, z radością wynosząc głosy;

Tak, iż lud nie mógł rozeznać głosu krzyku wesołego od głosu płaczącego ludu; albowiem lud on krzyczał głosem wielkim, tak że głos było daleka słyszeć.

Jako dziwowisko byłem u wielu; wszakże tyś jest mocną nadzieją moją.

Słuchajże tedy teraz, Jesue, kapłanie najwyższy! ty i towarzysze twoi, którzy siedzą przed tobą: Aczkolwiek ci mężowie są dziwem, wszakże oto Ja przywiodę sługę mego Latorośl.