Tedy niektórzy z biegunów żydowskich, którzy się bawili zaklinaniem, ważyli się wzywać imienia Pana Jeszu nad tymi, którzy mieli duchy złe, mówiąc: Poprzysięgamy was przez Jeszu, którego Paweł opowiada.

I tak wrzasnęli: Co nam do Ciebie, Synu Boga? Przyszedłeś tu przed czasem dręczyć nas?

Co Tobie do nas, Jeszu z Nazaretu? Przyszedłeś nas zniszczyć? Wiem, kim jesteś: Świętym od Boga.

Mówiąc: Ach! Cóż my z tobą mamy, Jeszu Nazareóski? Przyszedłeś, abyś nas wytracił; znam cię, ktoś jest, żeś on Święty Boży.

Ku temu wychodzili i dyjabli z wielu ich, wołając i mówiąc: Tyś jest on Chrystus, Syn Boży; ale on zgromiwszy je, nie dopuszczał im mówić; bo wiedzieli, iż on jest Chrystus.

Tedy przystąpiwszy Nabuchodonozor do czeluści pieca ogniem pałającego, rzekł mówiąc: Sadrachu, Mesachu i Abednegu, słudzy Boga najwyższego! wynijdźcie, a przyjdźcie sam; i wyszli Sadrach, Mesach i Abednego z pośrodku ognia.

Tedy rzekł Nabuchodonozor, mówiąc: Błogosławiony Bóg ich, to jest, Sadracha, Mesacha i Abednega, który posłał Anioła swego, a wyrwał sług swoich, którzy ufali w nim, którzy słowa królewskiego nie usłuchali, ale ciała swe wydali, aby nie służyli, a nie kłaniali się żadnemu bogu, oprócz Boga swego.

Ale mężowie oni zgromadzili się do króla, i rzekli królowi: Wiedz, królu! iż to jest prawo u Medów i u Persów, aby żaden wyrok i dekret, któryby król postanowił, nie był odmieniony.

 Król wstał o świcie i udał się spiesznie do jaskini lwów.

I rzekł do nich: Jestem Hebrejczyk, a boję się Pana, Boga niebieskiego, który stworzył morze i ziemię.

Bądźcież jak wolni, a nie jak ci, którzy wolność mają za przykrywkę dla zła, lecz jak słudzy Boga. 

A Melchisedek, król Salemski, wyniósł chleb i wino; a ten był kapłanem Boga najwyższego.

I błogosławiony Bóg najwyższy, który podał nieprzyjacioły twe w rękę twoję; i dał mu Abram dziesięcinę ze wszystkiego.

Tedy rzekł Abram królowi Sodomskiemu: Podniosłem rękę swą ku Panu Bogu najwyższemu, dzierżawcy nieba i ziemi;

Zmiłuj się nademną, o Boże! zmiłuj się nademną; albowiem w tobie ufa dusza moja, a do cienia skrzydeł twoich uciekam się; aż przeminie utrapienie.

Przypominając sobie, iż Bóg był skałą ich, a Bóg najwyższy odkupicielem ich:

Miałem sen, który mię przestraszył, i myśli, którem miał na łożu mojem, a widzenia, którem widział, zatrwożyły mię.

Ty, królu! słuchaj. Bóg najwyższy królestwo i wielmożność i sławę, i zacność dał Nabuchodonozorowi, ojcu twemu;

I był wyrzucony od synów ludzkich, a serce jego zwierzęcemu podobne było, i z dzikiemi osłami było mieszkanie jego; trawą się pasł jako wół, i rosą niebieską ciało jego skrapiane było, dokąd nie poznał, że Bóg najwyższy ma władzę nad królestwem ludzkiem, a tego, kogo chce, stanowi nad niem.

Ale mówisz: Z czemże się stawię przed Panem, a pokłonię się Bogu najwyższemu? Izali się przedeó stawię z ofiarami całopalonemi, z cielcami rocznemi?

Krzyknął bardzo głośno: Co mi do Ciebie, Jeszu, Synu Boga Najwyższego? Zaprzysięgam Cię na Boga, żebyś mnie nie dręczył.

Ten ujrzawszy Jeszu, zakrzyknął, i upadł przed nim, a głosem wielkim rzekł: Cóż ja mam z tobą, Jeszu, Synu Boga najwyższego? proszę cię, nie dręcz mię.

A wywiódłszy je z więzienia, rzekł: Panowie! co mam czynić, abym był zbawiony?

A oni rzekli: Wierz w Pana Jeszu Chrystusa, a będziesz zbawiony, ty i dom twój.

Ten począł bezpiecznie mówić w bóżnicy. Którego usłyszawszy Akwilas i Pryscylla, przyjęli go do siebie i dostateczniej mu wyłożyli drogę Bożą.

Wchodźcie przez wąskie drzwi! Ponieważ drzwi i droga szeroka doprowadzą was do zniszczenia, a wielu jest takich, co tam pójdą. 

Natomiast drzwi wąskie i zwężona ścieżka, prowadzą do życia, ale niewielu ją znajduje. 

Podesłali Mu swoich uczniów razem ze zwolennikami Heroda, by mówili: Nauczycielu, wiemy, że jesteś szczery i drogi Bożej prawidłowo nauczasz, nikogo się nie boisz i nie masz względu na osobę.

Przyszli więc i mówią do Niego: Nauczycielu, wiemy, że jesteś szczery i nie zważasz na czyjąś opinię i nie usiłujesz robić dobrego wrażenia na innych, ale naprawdę nauczasz drogi Bożej. Czy wolno płacić podatek cezarowi, czy nie? Mamy płacić czy nie płacić?

dać Jego ludowi poznanie zbawienia w odpuszczeniu ich uchybień.

żeby objawić się tym, którzy siedzą w ciemności i w cieniu śmierci, i skierować nasze nogi na drogę pokoju.

I pytali go, mówiąc: Nauczycielu! wiemy, że dobrze mówisz i uczysz, ani przyjmujesz osób; ale drogi Bożej w prawdzie uczysz.

 Odpowiedział mu Jeszu: "Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca jeśli nie przeze Mnie.

Mając tedy, bracia! wolność, wnijść do świątnicy przez krew Jeszu,

I kapłana wielkiego nad domem Bożym;