Jeżeli my dzisiaj jesteśmy przesłuchiwani z powodu pomocy udzielonej choremu człowiekowi, dzięki czemu on odzyskał zdrowie, 

W tych leżało mnóstwo wielkie niedołężnych, ślepych, chromych, wyschłych, którzy czekali poruszenia wody.

Odpowiedział mu on chory: Panie! nie ma człowieka, który by mię, gdy bywa poruszona woda, wrzucił do sadzawki; ale gdy ja idę, inszy przede mną wstępuje.

Właśnie wnoszono pewnego mężczyznę, który nie chodził od urodzenia. Codziennie umieszczano go przy bramie wejściowej do świątyni, zwanej Piękną, aby prosił o wsparcie finansowe tych, którzy wchodzili do świątyni.

A był tam niektóry człowiek trzydzieści i ośm lat chorobą złożony.

A mimo idąc, ujrzał człowieka ślepego od narodzenia.

Uczniowie Jego zadali Mu pytanie: "Mistrzu, kto zgrzeszył, że się urodził niewidomym - on czy jego rodzice?"