Piotr powiedział: Srebra i złota nie mam, ale co mam, to tobie daję: w imieniu Jeszu Pomazańca z Nazaretu WSTAŃ i CHODŹ.

Nagle zerwał się, stanął na nogi i zaczął chodzić. Wszedł też z nimi do świątyni, chodząc i podskakując, wychwalał Boga.

Tamże znalazł człowieka niektórego, imieniem Eneasz, od ośmiu lat na łożu leżącego, który był powietrzem ruszony.

I rzekł mu Piotr: Eneaszu! uzdrawia cię Jeszu Chrystus; wstaóże, a pościel sobie. I zarazem wstał.

Tedy poskoczy chromy jako jeleó, a niemych język śpiewać będzie; albowiem wody na puszczy wynikną, a potoki na pustyniach.

I przystąpiwszy dotknął się trumny (mar), (a ci, co nieśli, stanęli) i rzekł: Młodzieócze! tobie mówię, wstaó.

A oto była tam niewiasta, która miała ducha niemocy ośmnaście lat, a była skurczona, tak iż się żadną miarą nie mogła rozprostować.

I włożył na nią ręce, a zarazem rozprostowała się i chwaliła Boga.

Rzekł mu Jeszu: Wstaó, weźmij łoże twoje, a chodź.

A zarazem stał się zdrowym on człowiek, i wziął łoże swoje, i chodził. A był sabat onego dnia.

Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto wierzy w mię, sprawy które Ja czynię, i on czynić będzie, i większe nad te czynić będzie; bo ja odchodzę do Ojca mego.