Mówiąc do Aarona: Uczyó nam bogi, którzy by szli przed nami; albowiem Mojżeszowi onemu, który nas wywiódł z ziemi Egipskiej, nie wiemy co się stało.

I odwrócił się Bóg i podał je, aby służyli wojsku niebieskiemu, jako napisano jest w księgach prorockich: Zażeście mu bite i inne ofiary ofiarowali na puszczy przez czterdzieści lat, domu Izraelski?

Potem w Tabera i w Massa, w Kibrot Hataawa pobudziliście do gniewu Pana.

Owa odporniście byli Panu od dnia tego, jakom was poznał.

Owszem nie chcieli słuchać, ani wspomnieli na cuda twoje, któreś czynił, przy nich; ale zatwardziwszy kark swój postanowili sobie wodza, chcąc się wrócić w niewolę swoję w uporze swoim. Lecz ty, o Boże miłościwy, łaskawy, i miłosierny, nieskwapli wy, i wielkiego miłosierdzia! nie opuściłeś ich.

Ty jednak dla litości twoich wielkich nie opuściłeś ich na puszczy; słup obłokowy nie odstąpił od nich we dnie, prowadząc ich w drodze, ani słup ognisty w nocy, oświecając ich, i drogę, którą iść mieli.

A tak przez czterdzieści lat żywiłeś ich na puszczy; na niczem im nie schodziło, szaty ich nie zwiotszały, i nogi ich nie napuchły.

I kusili Boga w sercu swem, żądając pokarmu według lubości swojej.

Oto uderzył w skałę, a wypłynęły wody, i rzeki wezbrały; izali też będzie mógł dać chleb? Izali nagotuje mięsa ludowi swemu?

Przeto, iż nie wierzyli Bogu, a nie mieli nadziei w zbawieniu jego.

I spuścił im jako deszcz mannę ku pokarmowi, a pszenicę niebieską dał im.

Obrócił wiatr ze wschodu na powietrzu, a przywiódł mocą swą wiatr z południa;

Spuścił je w pośród obozu ich, wszędy około namiotów ich.

A gdy jeszcze nie wypełnili żądości swej, gdy jeszcze pokarm był w ustach ich:

Ale w tem wszystkiem jeszcze grzeszyli, i nie wierzyli cudom jego;

Gdy ich tracił, jeźliże go szukali, i nawracali się, a szukali z rana Boga,

(Aczkolwiek pochlebiali mu usty swemi, i językiem swoim kłamali mu;

On jednak będąc miłosierny odpuszczał nieprawości ich, a nie zatracał ich, ale częstokroć odwracał gniew swój, a nie pobudzał wszystkiego gniewu swego;

Jako go często draźnili na puszczy, i do boleści przywodzili na pustyniach?

Nie pamiętali na rękę jego, i na on dzieó, w który ich wybawił z utrapienia;

Kiedy mię kusili ojcowie wasi, doświadczylić mię, i widzieli sprawy moje.

Którymem przysiągł w popędliwości mojej, że nie wnijdą do odpocznienia mego.

Ale zdjęci będąc chciwością na puszczy, kusili Boga na pustyniach.

Zatem gdy się wzruszyli zawiścią przeciw Mojżeszowi w obozie, i przeciw Aaronowi, świętemu Paóskiemu:

I zapalił się ogieó na zebranie ich; płomieó spalił niepobożnych.

I odmienili chwałę swą w podobieóstwo wołu, jedzącego trawę.

Rzeczy dziwne w ziemi Chamowej, rzeczy straszne przy morzu Czerwonem.

Wzgardzili też ziemią pożądaną, nie wierząc słowu jego.

Przetoż podniósł rękę swoję przeciwko nim, aby ich pobił na puszczy;

Sprzęgli się też byli z bałwanem Baalfegorem, a jedli ofiary umarłych.

I dałem im prawa moje, i nakazy moje podałem im do wiadomości; które jeśliby człowiek zachowywał, żyć dzięki nim będzie.

Ale dom Iszraela zbuntował się przeciwko Mnie na pustyni. Nie postępowali według moich praw, moje nakazy odrzucili, które gdy człowiek zachowa, dzięki nim żyje. Również i szabaty moje bezcześcili. Przeto zapowiedziałem, że gniew mój wyleję na nich na pustyni, aby ich wyniszczyć.

A wszakżem podniósł rękę moję dla nich na tej puszczy, że ich nie wprowadzę do ziemi, którąm im był dał, opływającej mlekiem i miodem, i która jest ozdobą wszystkich ziem;

Ale im przecie przepuściło oko moje, tak, żem ich nie wytracił, i nie wygładził do szczętu na puszczy.

I wszyscy w Mojżesza ochrzczeni są w obłoku i w morzu;

I wszyscy tenże napój duchowny pili; albowiem pili z opoki duchownej, która za nimi szła; a tą opoką był Chrystus.

A te rzeczy stały się nam za wzór na to, abyśmy złych rzeczy nie pożądali, jako i oni pożądali

Ani się dopuszczajmy wszeteczeóstwa, jako się niektórzy z nich wszeteczeóstwa dopuszczali i padło ich jednego dnia dwadzieścia i trzy tysiące.

Ani szemrzyjcie, jako niektórzy z nich szemrali, i poginęli od tego, który wytraca.

Nie zatwardzajcież serc waszych, jako w rozdrażnieniu, w dzieó onego pokuszenia na puszczy.

Dlategom się rozgniewał na ten naród i rzekłem: Ci zawsze błądzą sercem, a oni nie poznawają dróg moich.

A na którychże się gniewał przez czterdzieści lat? Izali nie na tych, którzy grzeszyli, których ciała poległy na puszczy?

I widzimy, iż tam nie mogli wnijść dla niedowiarstwa.