Tedy powstawszy Paweł, a ręką skinąwszy rzekł: Mężowie Izraelscy i którzy się boicie Boga! słuchajcie:

A z onej zgrai wywlekli Aleksandra, którego popychali Żydowie; a Aleksander skinąwszy ręką, chciał dać sprawę ludowi.

A gdy on dopuścił, Paweł stojąc na wschodzie, skinął ręką na lud. A gdy było wielkie milczenie, uczynił rzecz do nich żydowskim językiem, mówiąc:

Gdy wyszedł, nie mógł im nic powiedzieć. Domyślili się, że w Miejscu Świętym miał widzenie. Próbował na migi opisać wydarzenie, ale mówić nie mógł nadal.

Przetoż na tego skinął Szymon Piotr, aby się wypytał, który by to był, o którym mówił.

Pójdźcie, słuchajcie, a będę opowiadał wszystkim, którzy się boicie Boga, co uczynił duszy mojej.

Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;

Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;

Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi;

I ofiarując ofiary chwały, niech opowiadają sprawy jego z wesołem śpiewaniem.

Śluby moje oddam Panu, a to zaraz przed wszystkim ludem jego.

Droga jest przed oczyma Paóskiemi śmierć świętych jego.

Który czyni sprawiedliwość ukrzywdzonym, i daje chleb zgłodniałym; Pan rozwiązuje więźniów.

A gdy oni umilknęli, odpowiedział Jakób, mówiąc: Mężowie bracia! słuchajcie mię.

A nazajutrz wszedł z nami Paweł do Jakóba, gdzie się byli wszyscy starsi zeszli.

Potem jest widziany od Jakóba, potem od wszystkich Apostołów.

 A innego z posłańców nie widziałem, jedynie jeszcze Jakowa brata Pana. 

 i widząc daną mi łaskę, Jakow, Kefas, i Jan, którzy uchodzą za filary, podali mnie i Barnabie prawicę na znak wspólnoty, abyśmy szli do narodów, a oni do obrzezanych;

Albowiem przedtem, niż przyszli niektórzy od Jakóba, wespół z poganami jadał; a gdy ci przyszli, schraniał się i odłączał, bojąc się tych, którzy byli z obrzezania.

Jakób, sługa Boży i Pana Jeszu Chrystusa, dwunastu pokoleniom, które są w rozproszeniu, zdrowia życzy.

Wyszedłszy tedy z więzienia, weszli do Lidyi, a ujrzawszy braci pocieszyli je i odeszli.

Gdyby was prześladowali w jednym mieście, uciekajcie do innego; Amen, zapewniam was, z pewnością nie zabraknie wam miast Iszraela, aż Syn Człowieka przyjdzie.

A potem chodził Jeszu po Galilei; bo się nie chciał bawić w ziemi Judzkiej, przeto że Żydowie szukali, aby go zabili.

Porwali tedy kamienie, aby naó ciskali; lecz Jeszu schronił się, i wyszedł z kościoła, przechodząc przez pośrodek ich, i tak uszedł.

I odszedł zasię za Jordan na ono miejsce, gdzie przedtem Jan chrzcił, i tamże mieszkał.

A Jeszu już nie chodził jawnie między Żydami, ale stamtąd odszedł do krainy, która jest blisko puszczy, do miasta, które zowią Efraim, i tamże mieszkał z uczniami swoimi.