A sam się o to pilnie staram, abym zawsze miał sumienie bez obrażenia przed Bogiem i przed ludźmi.

Nadto rzekł stróż: Zda mi się bieg pierwszego, jako bieg Achimaasa, syna Sadokowego. I rzekł król: Mąż to dobry, i z dobrem poselstwem idzie.

Od Pana bywają sprawowane drogi człowieka dobrego, a droga jego, podoba mu się.

Dobry człowiek litościwym jest, i pożycza, a rzeczy swe miarkuje rozsądkiem.

Dobry odniesie łaskę od Pana; ale męża który złe myśli, Bóg potępi.

Dobry człowiek zostawia dziedzictwo synom synów swoich; ale majętność grzesznika sprawiedliwemu zachowana bywa.

Drogami swemi nasyci się człowiek przewrotnego serca; ale się go chroni mąż dobry.

Dobry człowiek z dobrego skarbca wydobywa dobre rzeczy, zły człowiek ze złego skarbca wydobywa złe rzeczy.

A On mu odpowiedział: Dlaczego Mnie pytasz o dobro? Jeden jest dobry. Jeśli zaś chcesz wejść do życia, zachowuj nakazy.

A oto mąż, imieniem Józef, który był senatorem, mąż dobry i sprawiedliwy,

I było o nim wielkie szemranie między ludem; bo jedni mówili: Że jest dobry; a drudzy mówili: Nie, ale zwodzi lud.

 Możliwe że ktoś za sprawiedliwego by umarł; za dobrego może ktoś by się zdecydował umrzeć.

 Wybierzcie bracia, spośród swego grona siedmiu mężczyzn mających dobrą opinię, pełnych Tchnienia i mądrości, których wyznaczymy do tego zadania. 

I podobała się ta rzecz onemu wszystkiemu mnóstwu. I obrali Szczepana, męża pełnego wiary i Ducha Świętego, i Filipa, i Prochora, i Nikanora, i Tymona, i Parmena, i Mikołaja, nowonawróconego Antyjocheóczyka.

A Szczepan będąc pełen wiary i mocy, czynił cuda i znamiona wielkie między ludem.

A pisałem do was, bracia! poniekąd śmielej, jakoby was napominając przez łaskę, która mi jest dana od Boga.

A była z nimi ręka Paóska, a wielki poczet uwierzywszy, nawrócił się do Pana.

I owszem przybywało mnóstwo wierzących Panu, mężów i niewiast).

A tak zbory po wszystkiej Judzkiej ziemi i Galilei, i Samaryi miały pokój, budując się i chodząc w bojaźni Paóskiej, a przez pociechę Ducha Świętego rozmnażały się.