A gdym ja począł mówić, przypadł Duch Święty na nie, jako i na nas na początku.

A Bóg, który zna serca, wydał im świadectwo, dawszy im Ducha Świętego, jako i nam.

I nie uczynił żadnej różnicy między nami a nimi, wiarą oczyściwszy serca ich.

Zabierz co twoje i odejdź! Chcę temu ostatniemu dać tyle samo co tobie.

Czy nie wolno mi z moją własnością zrobić co zechcę? Dlaczego patrzysz na mnie złym okiem, że ja chcę komuś dobro wyświadczyć?

Albowiem do Mojżesza mówi: Zmiłuję się, nad kim się zmiłuję; a zlituję się, nad kim się zlituję.

A przetoż nie zależy na tym co chce, ani na tym, co bieży, ale na Bogu, który się zmiłowywa.

A iżby znajome uczynił bogactwo chwały swojej nad naczyniem miłosierdzia, które zgotował ku chwale;

Których i powołał, to jest nas, nie tylko z Żydów, ale i z poganów.

Bo któż poznał umysł Paóski? albo kto był rajcą jego?

Albowiem z niego i przez niego i w nim są wszystkie rzeczy; jemu niech będzie chwała na wieki. Amen.

Izali kto może zabronić wody, żeby ci nie byli pochrzczeni, którzy wzięli Ducha Świętego jako i my?

Oto gdy co porwie, któż go przymusi, aby przywrócił? Albo któż mu rzecze: Cóż czynisz?

Jakoż mu ja tedy odpowiem? Jakie słowa obiorę przeciwko niemu?

Przeczże się z nim spierasz, żeć wszystkich spraw swoich nie objawia?

Izali ten, co wiedzie spór z Wszechmogącym, uczyć go będzie? a kto chce strofować Boga, niech na to odpowie.

Izali wniwecz obrócisz sąd mój? a obwinisz mię, abyś się sam usprawiedliwił?

Izali masz ramię jako Bóg? a głosem zagrzmisz jako on?

I owszem, o człowiecze! któżeś ty jest, który spór wiedziesz z Bogiem? Izali lepianka rzecze lepiarzowi: Przeczżeś mię tak uczynił?

A jeźliż Bóg chcąc okazać gniew i znajomą uczynić możność swoję, znosił w wielkiej cierpliwości naczynia gniewu na zginienie zgotowane,

Których i powołał, to jest nas, nie tylko z Żydów, ale i z poganów.

I stanie się, że na tem miejscu, gdzie im mawiano: Nie jesteście wy ludem moim, tam nazwani będą synami Boga żywego.