A gdy Piotr przyszedł do Jeruzalemu, spierali się z nim ci, którzy byli z obrzezania,

Mówiąc: Wszedłeś do mężów nieobrzezanych, a jadłeś z nimi.

I rzekł do mnie: Idźże, boć ja cię do pogan daleko poślę.

A słuchali go aż do tego słowa; i podnieśli głos swój, mówiąc: Zgładź z ziemi takiego; bo nie słuszna, aby miał żyć.

Rzekła mu tedy ona niewiasta Samarytaóska: Jakoż ty będąc Żydem, żądasz ode mnie napoju, od niewiasty Samarytanki? (gdyż Żydowie nie obcują z Samarytany.)

A wtem przyszli uczniowie jego, i dziwowali się, iż z niewiastą mówił; wszakże żaden nie rzekł: O co się pytasz, albo co z nią rozmawiasz?

Prowadzili tedy Jeszu od Kaifasza na ratusz, a było rano. I nie weszli sami na ratusz, aby się nie zmazali, ale iżby pożywali baranka wielkanocnego.

Albowiem przedtem, niż przyszli niektórzy od Jakóba, wespół z poganami jadał; a gdy ci przyszli, schraniał się i odłączał, bojąc się tych, którzy byli z obrzezania.

Ale gdym obaczył, iż nie prosto chodzą w prawdzie Ewangielii, rzekłem Piotrowi przed wszystkimi: Ponieważ ty, będąc Żydem, po pogaósku żyjesz a nie po żydowsku, czemuż pogan przymuszasz po żydowsku żyć?

 A głos ponownie przemówił do niego: "Co Bóg oczyścił, ty nie czyń ponownie nieczystym".

Tedy Piotr otworzywszy usta, rzekł: Prawdziwie dochodzę tego, iż Bóg nie ma względu na osoby;

Tedy mi odpowiedział po wtóre głos z nieba: Co Bóg oczyścił, ty nie miej tego za nieczyste.

A Bóg, który zna serca, wydał im świadectwo, dawszy im Ducha Świętego, jako i nam.

I nie uczynił żadnej różnicy między nami a nimi, wiarą oczyściwszy serca ich.

Mówiąc: Odstąp precz, nie przystępuj do mnie; bom jest świętobliwszy niżeli ty. Cić są dymem w nozdrzach moich, i ogniem pałającym przez cały dzieó.

Faryzeusz stanąwszy, tak się sam u siebie modlił: Dziękuję tobie, Boże! żem nie jest jako inni ludzie, drapieżni, niesprawiedliwi, cudzołożnicy, albo jako i ten celnik.

Chodzi o to, że narody są współdziedzicami i współczłonkami i współuczestnikami obietnicy w Pomazańcu Jeszu przez dobrą nowinę,

Której stałem się sługą według daru łaski Bożej, która mi jest dana według skutku mocy jego.