A tak sąsiedzi i którzy go przedtem widywali ślepego, mówili: Izali nie ten jest, który siadał i żebrał?

Drudzy mówili: Iż ten jest; a drudzy, iż jest jemu podobny. Lecz on mówił, żem ja jest.

Rozpoznali w nim tego człowieka, który siadał przy Pięknej Bramie świątyni, by prosić o wsparcie finansowe, i ogarnęło ich zdumienie oraz zachwyt z powodu tego, co go spotkało.

Widząc też człowieka stojącego z nimi, który został uzdrowiony, nie wiedzieli, co powiedzieć.