Abym czynił wolę twoję, Boże mój! pragnę, albowiem zakon twój jest w pośrodku wnętrzności moich.

Opowiadałem sprawiedliwość twoję w zgromadzeniu wielkiem; oto warg moich nie zawściągnąłem, ty wiesz, Panie!

Usta moje opowiadać będą sprawiedliwość twoję, cały dzieó zbawienie twoje, aczkolwiek liczby jego nie wiem.

Przystąpię do wysławiania wszelakiej mocy Pana panującego, będę wspominał własną sprawiedliwość twoję.

Uciekają niezbożni, choć ich nikt nie goni: ale sprawiedliwi jako lwię młode są bez bojaźni.

Nie zamroczy się, ani ustanie, dokąd nie wykona sądu na ziemi, a nauki jego wyspy oczekiwać będą.

Bo panujący Pan wspomaga mię; przetoż nie bywam pohaóbiony. Dla tego postawiłem twarz moję jako krzemieó, gdyż wiem, że pohaóbiony nie będę.

Bliskoć jest ten, który mię usprawiedliwia. Któż się sprzeczać będzie ze mną? Staómy społem; kto ma prawo ze mną, niech przystąpi ku mnie.

Podesłali Mu swoich uczniów razem ze zwolennikami Heroda, by mówili: Nauczycielu, wiemy, że jesteś szczery i drogi Bożej prawidłowo nauczasz, nikogo się nie boisz i nie masz względu na osobę.

Widząc odwagę Piotra i Jana, i dostrzegając, że są to ludzie niepiśmienni i prości, byli zdumieni, a także rozpoznali, że byli towarzyszami Jeszu.

I za mię, aby mi była dana mowa ku otworzeniu ust moich z bezpieczeóstwem, abym oznajmiał tajemnicę Ewangielii,

Dla której poselstwo sprawuję w łaócuchu, abym w nim bezpiecznie mówił, jako mi mówić potrzeba.

A wiele ich z braci w Panu serca nabywszy z moich związek, śmielszymi są, bez bojaźni mówić słowo.

Albowiem nie dał nam Bóg Ducha bojaźni, ale mocy i miłości, i zdrowego zmysłu.

Przetoż nie wstydź się za świadectwo Pana naszego, ani za mię, więźnia jego, ale cierp złe z Ewangieliją według mocy Bożej.

Izali kto uwierzył weó z książąt albo z Faryzeuszów?

Tak mówili rodzice jego, że się bali Żydów; albowiem już byli Żydowie postanowili, aby ktokolwiek by go Chrystusem wyznał, był z bóżnicy wyłączony.

Tedy się zebrali przedniejsi kapłani i Faryzeuszowie w radę, i mówili: Cóż uczynimy? Albowiem ten człowiek wiele cudów czyni.

A jeden z nich, Kaifasz, będąc najwyższym kapłanem onego roku, rzekł im: Wy nic nie wiecie,

A tegoć nie mówił sam od siebie, ale będąc najwyższym kapłanem roku onego, prorokował, iż Jeszu miał umrzeć za on naród;

Od onego tedy dnia radzili się społem, aby go zabili.

Wszakże jednak i z książąt wiele ich weó uwierzyło; ale dla Faryzeuszów nie wyznali, aby z bóżnicy nie byli wyłączeni.

Ale Faryzeuszowie i zakonnicy pogardzili radą Bożą sami przeciwko sobie, nie będąc ochrzczeni od niego.