Podczas gdy prawo przez Mojżesza przekazano, to łaska i prawda pojawiły się dzięki Pomazańcowi Jeszu.

Nie mniemajcie, abym ja was miał oskarżać przed Ojcem; jestci, który skarży na was, Mojżesz, w którym wy nadzieję macie.

Tedy mu złorzeczyli i rzekli: Ty bądź uczniem jego; aleśmy my uczniami Mojżeszowymi.

My wiemy, że Bóg do Mojżesza mówił; lecz ten, skąd by był, nie wiemy.

A sam tylko Mojżesz wstąpi do Pana; ale oni nie przybliżą się ani lud wstąpi z nim.

Przyszedł tedy Mojżesz, i opowiedział ludowi wszystkie słowa Paóskie, i wszystkie sądy. I odpowiedział wszystek lud głosem jednym, mówiąc: Wszystkie słowa, które rzekł Pan, uczynimy.

Nie miejcie względu na osoby przy sądzie; tak małego jako wielkiego wysłuchywajcie; nie bójcie się nikogo, albowiem sąd Boży jest; a jeźliby co przytrudniejszem było na was, odniesiecie do mnie, a ja tego przesłucham.

Ten jest, który był w zgromadzeniu na puszczy z Aniołem, który mówił do niego na górze Synaj, i z ojcami naszymi, który przyjął słowa Boże żywe, aby je nam podał.

 Czym więc jest prawo? Z powodu wykroczenia, zostało dodane aż do przyjścia Potomka, któremu udzielono obietnicy, a wydane przez Posłów w ręce mediatora. 

Albowiem tem większej chwały ten nad Mojżesza godzien, im większą cześć ma budownik domu, niżeli sam dom.

A byłci Mojżesz wiernym we wszystkim domu jego, jako sługa, na świadectwo tego, co potem miało być mówione.

Miejsce Mojżesza zajęli znawcy Pism i faryzeuszowie.

Wiążą ciężkie i trudne do uniesienia brzemiona, i kładą na ramiona ludzi, sami natomiast nawet palcem nie chcą ich ruszyć.

A którzykolwiek bez zakonu zgrzeszyli, bez zakonu też poginą; a którzykolwiek w zakonie zgrzeszyli, przez zakon sądzeni będą.

 Za sprawiedliwych zostaną uznani nie ci, co znają prawo, ale ci, którzy je przestrzegają.

Oto się ty nazywasz Żydem i polegasz na zakonie, a chlubisz się Bogiem.

I masz za to, żeś jest wodzem ślepych, światłością tych, którzy są w ciemności;

Który tedy uczysz drugiego, siebie samego nie uczysz? Który opowiadasz, żeby nie kradziono, kradniesz?

Który się chlubisz zakonem, przez przestępstwo zakonu Boga lżysz?

Boć obrzezanie jest pożyteczne, jeźlibyś pełnił zakon; ale jeźlibyś był przestępcą zakonu, twoje obrzezanie stało się nieobrzezką.

I osądzi nieobrzezka z przyrodzenia zakon pełniąca ciebie, który przez literę i obrzezkę jesteś przestępcą zakonu.

Ale który jest w skrytości Żydem i obrzezka serca, która jest w duchu, nie w literze, której chwała nie jest z ludzi, ale z Boga.

Jako napisano: Nie masz sprawiedliwego ani jednego;

Wszyscy się odchylili, wespół się stali nieużytecznymi, nie masz kto by czynił dobre, nie masz aż do jednego.

Których usta napełnione są przeklinania i gorzkości;

Skruszenie z biedą w drogach ich,

Nie masz bojaźni Bożej przed oczami ich.

Przeto z uczynków zakonu nie będzie usprawiedliwione żadne ciało przed oblicznością jego, gdyż przez zakon jest poznanie grzechu.

Sprawiedliwość, mówię, Boża przez wiarę Jeszu Chrystusa ku wszystkim i na wszystkie wierzące; boć różności nie masz.

Albowiem i ci, którzy się obrzezują, nie zachowywują zakonu sami, ale chcą, abyście się wy obrzezali, żeby się z ciała waszego chlubili.

Mówili tedy niektórzy z Jeruzalemczyków: Izali to nie jest ten, którego szukają zabić?

A przetoż Żydowie prześladowali Jeszu i szukali, jakoby go zabili, że to uczynił w sabat.

 Dlatego jeszcze bardziej usiłowali Judejczycy Go zabić, bo nie tylko rozwiązywał szabat, ale też Ojca swojego nazywał Bogiem, w ten sposób czyniąc siebie Bogiem. 

Porwali tedy znowu kamienie Żydowie, aby go ukamionowali.

Odpowiedział im Jeszu: Wiele dobrych uczynków ukazałem wam od Ojca mego, dla któregoż z tych uczynków kamionujecie mię?

Tedy zasię szukali, jakoby go pojmać; ale uszedł z rąk ich.

Od onego tedy dnia radzili się społem, aby go zabili.

 Dlaczego zmawiają się narody, a ludy snują plany próżne?

 "Przerwijmy łączące nas z nimi więzi i odrzućmy ich jarzmo".

Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swojej, a w gniewie swoim przestraszy ich,

Faryzeusze wyszli i naradzali się przeciwko Niemu, żeby Go zgubić.

Niestety, gdy rolnicy zobaczyli syna, wymyślili sobie, że: Skoro to jest dziedzic, a my go zabijemy to, jego dziedzictwo będzie nasze.

Spytał: Czy wolno w dni odpocznienia dobrze czynić, czy źle czynić; duszę ocalić czy zabić? Oni jednak milczeli.

Faryzeusze natomiast, gdy tylko wyszli, rozpoczęli z ludźmi Heroda naradę w Jego sprawie, jak by Go się pozbyć?