Odpowiedzieli oni słudzy: Nigdy tak nie mówił człowiek jako ten człowiek.

Gdy Jeszu zakończył nauczanie, tłumy zdumiewały się Jego nauką.

Uczył ich bowiem jak ktoś mający władzę, a nie jak ich uczeni w Piśmie.

Słysząc tę odpowiedź, zdziwili się i odeszli.

Gdy tłumy to usłyszały, były pod wrażeniem Jego nauki.

Wszyscy, którzy Go słuchali, byli zdumieni Jego rozumem i Jego odpowiedziami.

Przyszedłszy do swojego miasta rodzinnego, nauczał ich w zgromadzeniu [synagodze], tak że zdumiewali się i mówili: Skąd On ma taką mądrość i moc?

W dniu odpocznienia [szabat] zaczął nauczać w zgromadzeniu [synagodze]. Wielu przysłuchujących się było zdziwionych i zastanawiali się: Skąd On to ma? I co to za mądrość, która jest Mu dana? I ta moc, która przez ręce Jego czyni niesamowite rzeczy?

Czy to nie jest cieśla, syn Mariam, brat Jakowa, Josefa, Judy i Szymona? Czy Jego siostry nie są tu, z nami? I gorszyli się z Jego powodu.

I wszyscy mu dawali świadectwo, i dziwowali się wdzięczności onych słów, które pochodziły z ust jego, i mówili: Izaż ten nie jest syn Józefowy?

Zdziwieni i zaskoczeni mówili: „Czyż ci wszyscy, którzy mówią, nie są Galilejczykami?”

Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei i Kapadocji, Pontu i Azji,

Kreteńczycy i Arabowie — słyszymy mówiących ich naszymi językami wielkie rzeczy od Boga.

Inni, szydząc, mówili: "Są napełnieni młodym winem."

On jest kamieniem, który został odrzucony przez was, budowniczych, który stał się kamieniem węgielnym.

I nie ma w nikim innym zbawienia, ani też nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym musimy być zbawieni.

 I odpowiedział Amos Amazjaszowi: "Nie byłem ja prorokiem ani nie jestem uczniem proroków, gdyż jestem pasterzem i tym, który nacina sykomory.

 Od trzody bowiem wziął mnie Pan i rzekł do mnie Pan: 'Idź, przemawiaj do narodu mego, Iszraela!'