Izaż wy nie mówicie, że jeszcze są cztery miesiące, a żniwo przyjdzie? Otoż powiadam wam: Podnieście oczy wasze, a przypatrzcie się krainom, żeć już białe są ku żniwu.

Dobijając do brzegu, zobaczył czekający na niego tłum ludzi. Zrobiło Mu się ich żal, więc terapetował słabych, którzy tam byli.

Wraz z nastaniem wieczoru podeszli do Niego uczniowie, mówiąc: Miejsce to jest puste i godzina już późna; rozpuść te tłumy, aby poszły do wiosek i kupiły sobie żywności.

Jeszu, gdy wyszedł na brzeg i zobaczył tłum ludzi, zlitował się nad nimi, gdyż byli jak owce niemające pasterza, i zaczął ich uczyć wielu rzeczy.

Gdy godzina była późna, podeszli do Niego uczniowie i powiedzieli: Miejsce to jest puste i godzina już późna.

A gdy się dzieó począł skłaniać ku wieczorowi, przystąpiwszy oni dwunastu, rzekli mu: Rozpuść ten lud, aby odszedłszy do miasteczek okolicznych, i do wsi, i do gospód, znaleźli żywność; bośmy tu na miejscu pustem.

Wówczas uczniowie powiedzieli: Skąd mamy na pustkowiu wziąć tak dużo chlebów, żeby nakarmić taki wielki tłum?

Żal Mi tych ludzi, ponieważ trzy dni przebywają ze Mną, a nie mają nic do jedzenia.

Odpowiedzieli Mu uczniowie: Skąd tutaj, na pustkowiu wziąć chleb, żeby ich nakarmić?

Ale on rzekł do nich: Dajcież wy im jeść. A oni powiedzieli: Nie mamy więcej, tylko pięć chlebów i dwie ryby, oprócz żebyśmy szli, a kupili, na ten wszystek lud żywności.