Jeszu rzekł im w odpowiedzi: "Nie szemrajcie między sobą!

 Kłócili się więc między sobą Judejczycy, mówiąc: "Jak On może nam dać swoje ciało do zjedzenia?"

 Wielu z jego uczniów, którzy tego słuchali, stwierdziło, że: "Trudna to nauka, nie da się jej słuchać".

Od tego czasu wiele uczniów jego odeszło nazad, a więcej z nim nie chodzili.

I było o nim wielkie szemranie między ludem; bo jedni mówili: Że jest dobry; a drudzy mówili: Nie, ale zwodzi lud.

Tedy szemrali nauczeni w Piśmie i Faryzeuszowie, mówiąc do uczniów jego: Przecz z celnikami i z grzesznikami jecie i pijecie?

I szemrali Faryzeuszowie i nauczeni w Piśmie, mówiąc: Ten grzeszniki przyjmuje i je z nimi.

A widząc to wszyscy, szemrali, mówiąc: U człowieka grzesznego gospodą stanął.

Ani szemrzyjcie, jako niektórzy z nich szemrali, i poginęli od tego, który wytraca.

 Oni ciągle szemrają i są niezadowoleni, choć postępują według swoich cielesnych pragnień. Mówią dużo i przesadnie, a pochlebstwami chcą pozyskać innych.

Albowiem chleb Boży ten jest, który zstępuje z nieba i żywot daje światu.

 Ja jestem chlebem dającym życie.

 Ja jestem tym chlebem dającym życie, który zstąpił z nieba. Jeśli ktoś spożywa mój chleb, będzie żył bez wyznaczonego końca. Chlebem, który dam, by ludzie ze świata mogli żyć, jest moje ciało."

 To jest chleb, który pochodzi z nieba — nie jest tak, jak wówczas gdy jedli ojcowie wasi i poumierali. Kto spożywa ten chleb, będzie żył bez końca.